SHARP ADMIN

    จังหวัดในภาคอีสานที่มีรายได้เกินพันล้าน จังหวัด รายได้จากการเลี้ยงหมูเนื้อ (ล้านบาท) รายได้จากการเลี้ยงไก่เนื้อ (ล้านบาท) รายได้จากภาคธุรกิจการเกษตรรวม (ล้านบาท) บุรีรัมย์ 2,122 8,513 13,351 นครราชสีมา 767 6,620 11,604 อุบลราชธานี 226 4,339 4,794 ชัยภูมิ 573 1,899 3,555 ขอนแก่น 1,334 2 3,659 สุรินทร์ 3 1,014 3,001   ภูมิภาค รายได้จากการเลี้ยงหมูเนื้อ (ล้านบาท) รายได้จากการเลี้ยงไก่เนื้อ (ล้านบาท) รายได้จากภาคธุรกิจการเกษตรรวม (ล้านบาท) ภาคกลาง 43,142 42,783 131,993 กรุงเทพและปริมณฑล 27,694 48,307 121,291 ภาคอีสาน 6,414 22,559 42,975 ภาคใต้ 1,725 11,917 23,164 ภาคเหนือ 5,624 2,852 19,368   ตัวอย่างธุรกิจ จังหวัด ตัวอย่างธุรกิจ รายได้ (ล้านบาท) กำไร (ล้านบาท) อุบลราชธานี บริษัท ก้าวหน้าไก่สด จำกัด 4,339 160 ขอนแก่น บริษัท ทองอุไรพัฒนา จำกัด 1,163 -19 ชัยภูมิ บริษัท อรรณพชัยภูมิฟาร์ม จำกัด 846 4 บุรีรัมย์ บริษัท สินพรพงศ์ จำกัด 700 8 นครราชสีมา บริษัท ไทยเจริญพัฒนาเกษตรผสมผสาน จำกัด 613 -21 สุรินทร์ บริษัท เคเอ 88 ฟาร์ม จำกัด 255 11 ที่มา: กรมพัฒนาธุรกิจการค้า   สถานการณ์เนื้อสุกรและเนื้อไก่ของไทย และทิศทางตลาดโลก เนื้อไก่และเนื้อสุกรนับเป็นวัตถุดิบสำคัญในหลายเมนูอาหารไทย รายงานจากกรมปศุสัตว์ระบุว่า ในปี 2565 คนไทยบริโภคเนื้อไก่เฉลี่ย 32.9 กิโลกรัมต่อคนต่อปี หรือประมาณ 2.7 กิโลกรัมต่อเดือน ขณะที่การบริโภคเนื้อสุกรเฉลี่ยอยู่ที่ 21.7 กิโลกรัมต่อคนต่อปี หรือประมาณ 1.8 กิโลกรัมต่อเดือน ซึ่งสะท้อนถึงความแตกต่างด้านราคาที่ส่งผลต่อความสามารถในการเข้าถึง […]

เกลือหิน (rock salt) คือ ทรัพยากรแร่ตามธรรมชาติชนิดหนึ่ง ที่เกิดจากการตกตะกอนของน้ำทะเล เกลือหินหลากสี พบเหนือชั้นโพแทซ มีความหนาเฉลี่ย 3 เมตร มีสีต่างๆ เช่น สีส้ม แดง เทา ดำ และขาว เป็นชั้นสลับกัน และพบเฉพาะบริเวณที่มีชั้นโพแทซเท่านั้น และในปัจจุบันเเร่เกลือหินถูกนำไปใข้ประโยชน์ในหลายด้าน หนึ่งในนั้นคืออุตสาหกรรมแบตเตอรี่ . ทีมนักวิจัยของมหาวิทยาลัยขอนแก่นได้พัฒนาเทคโนโลยีการผลิตแบตเตอรี่ชนิดโซเดียมไอออนจากแหล่งแร่เกลือหินได้สำเร็จเป็นครั้งแรกของอาเซียนในปี 2565 ซึ่งความสำเร็จครั้งนั้นนับเป็นกลไกลสำคัญที่จะช่วยส่งเสริมด้านการวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีการผลิตวัตถุดิบ ให้สามารถผลิตวัตถุดิบคุณภาพสูง รองรับอุตสาหกรรมแบตเตอรี่แห่งอนาคต . ภาตอีสานของเราก็ถือเป็นอีกหนึ่งพื้นที่สำคัญของวัตถุดิบหลักของแบตเตอรี่โซเดียม-ไอออน อย่างแร่เกลือหินเนื่องจากในภาคอีสานมีแหล่งแร่เกลือหินอยู่จำนวนมาก โดยครอบคลุมถึง 16 จังหวัดในภาคอีสาน โดยจังหวัดที่โดดเด่น มีแร่เกลือหินใต้ผิวดินมากกว่า 50% ได้แก่ หนองคาย: มีปริมาณแร่เกลือหินใต้พื้นผิว 86% มหาสารคาม: มีปริมาณแร่เกลือหินใต้พื้นผิว 85% นครพนม: มีปริมาณแร่เกลือหินใต้พื้นผิว 79% ร้อยเอ็ด: มีปริมาณแร่เกลือหินใต้พื้นผิว 66% สกลนคร: มีปริมาณแร่เกลือหินใต้พื้นผิว 58% ยโสธร: มีปริมาณแร่เกลือหินใต้พื้นผิว 53% แนวโน้มในอนาคตทั่วโลกให้ความสนใจในพลังงานสะอาดมากขึ้น ซึ่งความต้องการของแบตเตอรี่ก็จะเพิ่มขึ้นควบคู่กันไป แต่แบตเตอรี่ที่ใช้อยู่ในปัจจุบันยังต้องมีการพัฒนาอีกมาก แบตเตอรี่โซเดียมไอออนเป็นอีกหนึ่งในอนาคตของแบตเตอรี่ที่คาดว่าจะมีความปลอดภัยมากขึ้น เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และมีราคาที่เข้าถึงได้ง่าย ซึ่งจะสามารถช่วยทั้งโลก และมนุษย์ได้ในอนาคต อย่างไรก็ตามแบตเตอรี่เซเดียม-ไอออน ยังคงต้องการเวลาในการพัฒนาอีกไม่น้อย เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในด้านต่างๆ ให้ดีมากยิ่งขึ้น มข. ส่งมอบแบตเตอรี่ลิเทียมไอออนสนับสนุนกองทัพ เสริมความมั่นคงชายแดน พิธีส่งมอบ จัดขึ้นเมื่อวันจันทร์ที่ 9 มิถุนายน 2568 เวลา 12.00 น. ณ บริเวณด้านหน้าอาคารสิริคุณากร มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยมี รศ.นพ.ชาญชัย พานทองวิริยะกุล อธิการบดี เป็นประธานในการส่งมอบ พร้อมด้วยศาสตราจารย์ธิดารัตน์ บุญมาศ รองอธิการบดีฝ่ายวิสาหกิจและสังคมยั่งยืน, รศ.นงลักษณ์ มีทอง ผู้อำนวยการโรงงานแบตเตอรี่และพลังงานยุคใหม่ และพลตรี กิตติพงษ์ เนื่องชมภู ผู้บัญชาการ มณฑลทหารบกที่ 23 ค่ายศรีพัชรินทร จ.ขอนแก่น เป็นผู้รับมอบ พร้อมด้วยคณะทหารมณฑลทหารบกที่ 23 การสนับสนุนแบตเตอรี่ เพื่อการปฏิบัติการทางทหารนั้น เป็นรูปแบบการให้ยืมเป็นระยะเวลาชั่วคราว ประกอบด้วย 1. แบตเตอรี่ชนิดลิเทียมไอออน 24V100Ah ซึ่งสามารถนำไปใช้งานสำหรับจั๊ม สตาร์ทเครื่องยนต์รถบรรทุก จำนวน 3 แพ็ก 2. แบตเตอรี่ชนิดลิเทียมไอออน 24V50Ah ซึ่งสามารถนำไปใช้งานสำหรับจั๊ม สตาร์ทเครื่อยนต์ตระกูลนาโต้ จำนวน 3 แพ็ก รศ.นพ.ชาญชัย พานทองวิริยะกุล อธิการบดี (ยืนกลาง) รศ.นพ.ชาญชัย พานทองวิริยะกุล อธิการบดี กล่าวว่า มหาวิทยาลัยมีความร่วมมือยาวนานกับกองทัพ และมณฑลทหารบกที่ 23 โดยมีความร่วมมือทั้งในลักษณะกึ่งทางการและเป็นทางการ

จังหวัดนครพนม พบว่ามีพื้นที่น้ำท่วมซ้ำซากทั้งหมด 395.22 ตร.กม. คิดเป็นร้อยละ 0.23 ของพื้นที่ภาคภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ส่วนใหญ่เป็นพื้นที่น้ำท่วมซ้ำซากเป็นครั้งคราว มีน้ำท่วมขังไม่เกิน 3 ครั้งในรอบ 10 ปี จำนวน 225.77 ตร.กม. รองลงมาได้แก่พื้นที่น้ำท่วมซ้ำซากบ่อยครั้ง มีน้ำท่วมขัง 4-7 ครั้ง ในรอบ 10 ปี จำนวน 136.88 ตร.กม. และพื้นที่น้ำท่วมซ้ำซากเป็นประจำ 32.57 ตร.กม.   อำเภอท่วมมากเป็นอันดับ 1 คือ อำเภอ ศรีสงคราม มีพื้นที่อยู่ 671,317 ตร.กม. มีจำนวนหลังคาเรือนในอำเภออยู่ 24,289 หลังคาเรือน   อำเภอท่วมที่สุดเป็นอันดับ 2 คือ อำเภอ นาทม มีพื้นที่อยู่ 398,129 ตร.กม. มีจำนวนหลังคาเรือนในอำเภอยู่ 7,058 หลังคาเรือน   อำเภอท่วมเป็นอันดับ 3 คือ อำเภอ นาหว้า มีพื้นที่อยู่ 288,448 ตร.กม. มีจำนวนหลังคาเรือนในอำเภออยู่ 15,668 หลังคาเรือน   ย้อนเบิ่งเหตุการณ์น้ำท่วมสำคัญใน นครพนม เหตุการณ์น้ำท่วมสำคัญแม่น้ำโขงยังคงเป็นภัยสำคัญของจังหวัดนครพนม ชาวบ้านริมฝั่งยังต้องเฝ้าระวังระดับน้ำอย่างใกล้ชิด หลังจากที่ในปี 2561 เคยมีการเพิ่มระดับน้ำผิดปกติ ทำให้ชุมชนริมโขงต้องจัดเวรเฝ้าน้ำตลอด 24 ชั่วโมง เพื่อป้องกันน้ำท่วมซ้ำรอยเหตุการณ์ใหญ่ปี 2521 ซึ่งน้ำท่วมตลาดธาตุพนมเป็นเวลานานถึง 1 เดือน 🔎พาอัพเดตเบิ่ง แนวโน้มสถานการณ์น้ำในอีสาน☔️🌧️🌊 อย่างไรก็ตาม ในปี 2567 เหตุการณ์น้ำท่วมกลับมาอีกครั้ง แต่รุนแรงและส่งผลกระทบมากกว่าครั้งก่อน โดยมีหลายอำเภอได้รับผลกระทบหนักทั้งน้ำท่วมบ้านเรือนและพื้นที่การเกษตร ทำให้ประชาชนกว่า 11,000 คนต้องเผชิญกับวิกฤตน้ำท่วมและความเสียหายที่มากกว่าในอดีต สาเหตุหลักยังคงเหมือนเดิม คือระดับน้ำในแม่น้ำโขงที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง รวมถึงการระบายน้ำจากฝั่ง สปป.ลาวที่ส่งผลให้ลำน้ำสาขาไม่สามารถระบายน้ำลงได้ ทำให้น้ำเอ่อล้นเข้าท่วมพื้นที่ต่ำริมแม่น้ำ จากเหตุการณ์ในอดีตถึงปัจจุบัน ชาวบ้านและหน่วยงานท้องถิ่นยังคงร่วมมือกันในการเฝ้าระวัง เตรียมพร้อมรับมือภัยน้ำท่วมซ้ำซาก เพื่อบรรเทาความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต เหตุการณ์น้ำท่วมที่สำคัญล่าสุดที่เพิ่งเกิดไปในจังหวัดนครพนมเกิดขึ้นในช่วงกลางเดือนกันยายน พ.ศ. 2567 สาเหตุหลักมาจากระดับน้ำในแม่น้ำโขงที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ลำน้ำสาขา เช่น ลำน้ำสงครามและลำน้ำอูน ไม่สามารถระบายลงแม่น้ำโขงได้ ทำให้น้ำเอ่อล้นเข้าท่วมพื้นที่การเกษตรและชุมชนในหลายอำเภอของจังหวัด พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบหนักที่สุด ได้แก่ อำเภอบ้านแพง อำเภอนาหว้า และอำเภอศรีสงคราม โดยเฉพาะในอำเภอศรีสงคราม มีบางตำบลที่ระดับน้ำท่วมสูงกว่า 2 เมตร ส่งผลให้ประชาชนต้องอพยพและพื้นที่การเกษตรได้รับความเสียหายอย่างหนัก ในอำเภอบ้านแพง ระดับน้ำโขงเพิ่มขึ้นวันละ 10–15 เซนติเมตร ส่งผลให้บ้านเรือนริมน้ำถูกน้ำท่วม ประชาชนต้องอพยพและย้ายทรัพย์สินออกจากพื้นที่เสี่ยง พื้นที่การเกษตรเสียหายกว่า 60,000 ไร่ ส่วนในอำเภอเมืองนครพนม

ผ้าไหมเทียม ทะลักจาก ชายแดน ไทย-ลาว #กระทบอุตสาหกรรมผลิตและทอผ้าไหมในอีสาน ตัดราคา 10 เท่า คุณภาพไม่ได้มาตรฐานพบ เป็นเส้นใยผสม เส้นใยพลาสติก ไม่ใช่ผ้าไหมแท้ ISAN Insight พามาเบิ่ง ไหมแท้ ไหมไทย “ไหมปักธงชัย” ผ้าไหม GI หนึ่งในห่วงโซ่คุณค่า มูลค่า 6 พันล้านของไทย . [ข้อมูลมูลค่าผลิตภัณฑ์สินค้า “หม่อนไหม” ภายในประเทศ] ปี 2564 ยังมีมูลค่าสูงถึง 6,614.12 ล้านบาท แบ่งเป็น รังไหม 273.50 ล้านบาท เส้นไหม 195.61 ล้านบาท ผ้าไหม 2,196.41 ล้านบาท ผลิตภัณฑ์จากผ้าไหม 3,803.96 ล้านบาท หม่อนผลสด 79.11 ล้านบาท ใบหม่อนชา, หม่อนอาหารสัตว์ 50.16 ล้านบาท ผลิตภัณฑ์อื่นๆ 15.37 ล้านบาท ข้อมูลมูลค่าของอุตสาหกรรมจาก “หม่อนไหม” จะพบว่าอุตสาหกรรมนี้ตั้งแต่ปลูกม่อน> เลี้ยงหนอนไหม> สาวไหม> ถักเส้นใย> ย้อมสี> จนทอผ้า ออกมาเป็นผืน ทุกๆ ขั้นตอนล้วนเป็นห่วงโซ่คุณค่า ที่หล่อเลี้ยง ชาวบ้านใน สายห่วงโซ่อุปทานการผลิต 86,482 ครัวเรือน(กรมหม่อนไหม ปี 2565) โดยข้อมูลคาดการณ์จากข้อมูลกรมพัฒนาชุมชน สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล คาดการณณ์ว่าภาคอีสานเป็นแหล่งช่างฝีมือทอผ้าขนาดใหญ่ คาดว่ามีถึง 100,000-200,000 คน กระจายอยู่ทั่วทุกจังหวัดในภาคอีสาน ____________________________ [ความเป็นมาของท้องถิ่นสู่ผ้าไหมปักธงชัย] . สำหรับอำเภอปักธงชัย มีประวัติอันยาวนาน มีความสำคัญตั้งแต่สมัยกรงศรีอยุธยา โดยปรากฏวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นต่างๆ โดยเฉพาะวัฒนธรรมด้านการแต่งกายหรือภูมิปัญญาด้านการทอผ้า ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมา โดยสมัยก่อนนั้นอำเภอปักธงชัย (เมืองปัก) เป็นเมืองหน้าด่านของเมืองนครราชสีมา ในบริเวณดังกล่าวมาแต่โบราณ มีการทำนา ทำไร่ การปลูกหม่อน ปลูกฝ้าย เลี้ยงไหม ทอผ้าไหม ทอผ้าฝ้าฝ้ายด้วยกี่พื้นบ้าน ซึ่งเป็นการพอผ้าไว้ใช้ในครัวเรือนหรือแบ่งปันให้ญาติพี่น้อง หากมีเหลือก็จะนำไปแลกเปลี่ยนกันกับพ่อค้าคนกลาง ที่เรียกตัวเองว่า นายฮ้อย ซึ่งนายฮ้อยจะนำผ้าไหมไปขายยังพื้นที่ต่างๆ อำเภอปักธงชัย ถือเป็นแหล่งที่มีการผลิตผ้าไหมที่สำคัญที่สุดของจังหวัดนครราชสีมา และมีการผลิตมากที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศไทย จนมีการเรียกผ้าไหมที่ได้มีการผลิตในพื้นที่อำเภอปักธงชัยว่า “ผ้าไหมปักธงชัย” ซึ่งเป็นการบ่งชี้ถึงแหล่งผลิตผ้าไหมปักธงชัยเป็นสินค้าหัตถกรรมที่มีเอกลักษณ์และสร้างชื่อเสียงให้กับจังหวัดนครราชสีมาเป็นอย่างมาก ลักษณะของผ้าไหมปักธงชัยที่ได้ผลิตตามกรรมวิธีและภูมิปัญญาตั้งเดิมที่สืบทอดต่อกันมาคือ ผ้าพื้น ซึ่งทำการทอด้วยกี่พื้นบ้าน ซึ่งต่อมาได้พัฒนาเป็นกี่กระตูก ผ้าไหมมีลักษณะเป็นผ้าสีพื้น (ผ้าพื้นเรียบ)ทอแบบ 2 ตะกอ ผ้าไหมมีความกว้างไม่น้อยกว่า 40 นิ้ว เนื้อผ้าหนาแน่น สีคงทน ไม่ตก จนกระทั่งได้ทำการขึ้นทะเบียนกับกรมทรัพย์สินทางปัญญา ประกาศให้ขึ้นทะเบียนสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (GI) “ผ้าไหมปักธงชัย”

เริ่มแล้ว!.นิคมอุตสาหกรรมอุบลราชธานี อ.เดชอุดม ก่อสร้างระบบสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน งบประมาณ 5,000 ล้านบาท หากแล้วเสร็จตำแหน่งงานมากกว่า 20,000 อัตรา .อุบลฯ ปักหมุด “นิคมอุตสาหกรรม” 5,000 ล้านบาท จุดประกายเศรษฐกิจพลิกโฉมภูมิภาค รับแรงงานคืนถิ่น! อุบลราชธานี กำลังก้าวสู่ยุคใหม่ที่เต็มไปด้วยศักยภาพ ด้วยการก่อสร้าง นิคมอุตสาหกรรมอุบลราชธานี ณ อำเภอเดชอุดม ซึ่งเป็นโครงการยักษ์มูลค่า 5,000 ล้านบาท โครงการนี้ไม่ได้เป็นเพียงการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน หากแต่กำลังวางรากฐาน “โอกาส” และ “อนาคต” ที่จะเปลี่ยนโฉมเศรษฐกิจภาคอีสาน และวางตำแหน่งอุบลฯ ให้เป็นศูนย์กลางโลจิสติกส์เชื่อมโยงประเทศในกลุ่ม CLMV พร้อมรองรับการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ไร้ขีดจำกัด.พื้นที่รวม 1,748 ไร่ ของนิคมอุตสาหกรรมแห่งนี้ถูกจัดสรรอย่างเป็นระบบ เพื่อรองรับการลงทุนและตอบสนองความต้องการที่หลากหลายของภาคอุตสาหกรรม โดยมีพื้นที่โรงงานมากถึง 1,230 ไร่ ซึ่งเป็นหัวใจหลักของการผลิต พื้นที่สาธารณูปโภคกว่า 300 ไร่ เพื่อรองรับการดำเนินงานที่ราบรื่น รวมถึงพื้นที่พาณิชย์และออฟฟิศขนาด 10 ไร่ เพื่อเป็นศูนย์กลางธุรกิจและบริการ และพื้นที่สีเขียวและแนวกันชนกว่า 209 ไร่ ซึ่งสะท้อนถึงแนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการใส่ใจสิ่งแวดล้อม นอกจากการแบ่งส่วนพื้นที่ดังกล่าวแล้ว นิคมฯ แห่งนี้ยังแบ่งออกเป็นพื้นที่อุตสาหกรรมทั่วไปและเขตปลอดภาษี เพื่อเป็นแม่เหล็กในการดึงดูดนักลงทุนจากจีน ญี่ปุ่น ไต้หวัน และไทย ซึ่งแสดงให้เห็นถึงศักยภาพในการแข่งขันและโอกาสทางธุรกิจที่หลากหลายที่กำลังจะเกิดขึ้นในภูมิภาคนี้.การขับเคลื่อนนิคมอุตสาหกรรมอุบลราชธานี คือการมุ่งเน้นดึงดูดอุตสาหกรรมที่มีศักยภาพในการเติบโตสูงและสามารถสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับภูมิภาคอย่างยั่งยืน โดยมีกลุ่มเป้าหมายสำคัญ ได้แก่ กลุ่มอุตสาหกรรมผลิตแผงโซลาร์เซลล์ ที่สอดรับกับกระแสพลังงานสะอาดและนโยบายส่งเสริมพลังงานทดแทนของโลกและประเทศ กลุ่มอุตสาหกรรมผลิตแผงวงจรพิมพ์และชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งตอบรับการเติบโตอย่างก้าวกระโดดของอุตสาหกรรมเทคโนโลยีและยานยนต์ไฟฟ้า (EV) ที่มีความต้องการสูงในตลาดโลก นอกจากนี้ ยังมีกลุ่มอุตสาหกรรมผลิตยางรถทางการเกษตร ที่สามารถใช้ประโยชน์จากวัตถุดิบหลักในท้องถิ่นอย่างยางพารา และตอบสนองความต้องการของภาคเกษตรกรรมทั้งในประเทศและต่างประเทศ และสุดท้ายคือ กลุ่มอุตสาหกรรมผลิตอาหารและเครื่องดื่ม ซึ่งจะต่อยอดศักยภาพด้านวัตถุดิบทางการเกษตรและอาหารที่อุดมสมบูรณ์ของภาคอีสาน เพื่อนำไปแปรรูปและเพิ่มมูลค่าสู่ตลาดสากล การก่อสร้างเฟสแรก 1,000 ไร่ คาดว่าจะแล้วเสร็จภายในประมาณ 1 ปี ซึ่งจะเปิดรับสมัครพนักงานต่อไป เป็นการส่งสัญญาณเชิงบวกต่อตลาดแรงงานในภูมิภาคที่กำลังจะคึกคักขึ้นอย่างเห็นได้ชัด.โครงการนิคมอุตสาหกรรมอุบลราชธานีนี้มิได้เป็นเพียงการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน แต่เป็นกลไกสำคัญในการสร้างผลประโยชน์รอบด้าน ทั้งในมิติทางเศรษฐกิจและสังคมที่จะพลิกโฉมอุบลราชธานีและภาคอีสาน การดึงดูดการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ (FDI) และการลงทุนภายในประเทศ จะสร้างการหมุนเวียนทางเศรษฐกิจอย่างมหาศาล เม็ดเงินลงทุน 5,000 ล้านบาท จะเป็นตัวกระตุ้นภาคการก่อสร้าง ภาคบริการ และอุตสาหกรรมต่อเนื่อง ให้เติบโตอย่างก้าวกระโดด ที่สำคัญกว่านั้นคือการสร้างงานมากกว่า 20,000 อัตรา ซึ่งเป็นการสร้างรายได้และยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่โดยตรง ลดปัญหาการย้ายถิ่นฐานเพื่อหางานในเมืองใหญ่ และยังเป็นโอกาสทองสำหรับ “แรงงานคืนถิ่น” ที่อยากกลับมาทำงานในบ้านเกิด การลงทุนนี้ยังเป็นแหล่งเรียนรู้และพัฒนาทักษะด้านเทคโนโลยีและอุตสาหกรรมใหม่ๆ ส่งเสริมการพัฒนาบุคลากรให้มีขีดความสามารถในการแข่งขันในตลาดแรงงานยุคใหม่.นิคมอุตสาหกรรมอุบลราชธานีจะกลายเป็น “ศูนย์กลางโลจิสติกส์แห่งอีสาน” ที่สำคัญยิ่ง ด้วยทำเลที่ตั้งอันได้เปรียบ ซึ่งเชื่อมโยงกับประเทศในกลุ่ม CLMV (กัมพูชา, สปป.ลาว, เวียดนาม และเมียนมา) และยังได้รับการสนับสนุนจากโครงข่ายคมนาคมที่ทันสมัย ทั้งรถไฟทางคู่และท่าอากาศยานอุบลราชธานีที่จะช่วยสนับสนุนการเป็นศูนย์กลางการขนส่งสินค้าระดับนานาชาติ การลดต้นทุนการขนส่งจะส่งผลให้สินค้าจากไทยสามารถแข่งขันได้ดีขึ้นในตลาด CLMV ซึ่งเป็นตลาดเกิดใหม่ที่มีศักยภาพสูง บทบาทนี้ไม่ได้จำกัดอยู่แค่การขนส่งสินค้าสำเร็จรูป แต่ยังรวมถึงการเป็นฐานการผลิตชิ้นส่วนหรือวัตถุดิบที่สามารถส่งต่อไปยังประเทศเพื่อนบ้านเพื่อประกอบหรือแปรรูปขั้นสุดท้าย และการเป็นศูนย์กลางโลจิสติกส์ที่มีพื้นที่เชิงพาณิชย์และแหล่งรวบรวมนวัตกรรมใหม่ๆ จากผู้ประกอบการ SMEs จะช่วยให้เกิดการพัฒนาสินค้าและบริการที่มีต้นทุนต่ำและสามารถแข่งขันได้.นอกจากนี้

ฮู้บ่ว่า เวียดนาม การส่งออกทุเรียนเวียดนามในไตรมาสที่ 1 เพิ่มสัดส่วนการส่งออกมายังไทยเพิ่มขึ้น ทดแทนการพึ่งพาจากตลาดจีนเพียงที่เดียว สร้างขอสังเกตุเนื่องจากประเทศไทยเป็นประเทศที่มีการส่งออกทุเรียนโดดเด่นอยู่แล้ว หวั่นเวียดนามต้องการใช้ไทยเป็นทางผ่านก่อนส่งออกเข้าไปจีน ในไตรมาสแรกของปี 2025 เวียดนามส่งออกทุเรียนได้ประมาณ 26,900 ตัน คิดเป็นมูลค่า 98.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ลดลงจากช่วงเดียวกันของปีก่อนถึง 53% ในด้านปริมาณ และ 61% ในด้านมูลค่า ขณะที่ราคาส่งออกเฉลี่ยอยู่ที่ 3,655 ดอลลาร์สหรัฐต่อตัน ลดลง 18% เมื่อเทียบกับปีที่ผ่านมา สาเหตุหลักของการหดตัวดังกล่าวมาจาก การเข้มงวดด้านมาตรฐานและความปลอดภัยของจีน ซึ่งเป็นตลาดหลักที่รองรับทุเรียนเวียดนามมากกว่า 90% โดยเฉพาะหลังจากมีรายงานพบสาร “สีเหลือง O” ในทุเรียนบางล็อตที่นำเข้าจากไทยช่วงต้นปี ทำให้จีนเข้มงวดกับทุเรียนจากทุกประเทศมากขึ้น เวียดนามก้าวขึ้นเป็นผู้เล่นสำคัญในตลาดทุเรียนจีนอย่างรวดเร็วในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา หลังจากจีนอนุมัติให้นำเข้าทุเรียนจากเวียดนามอย่างเป็นทางการในปี 2565 โดยเวียดนามได้เปรียบทั้งด้าน ต้นทุนการผลิตที่ต่ำกว่า, ระยะทางขนส่งที่ใกล้กว่า, และ ฤดูกาลเก็บเกี่ยวที่ต่างจากไทย ทำให้สามารถกระจายสินค้าเข้าสู่ตลาดจีนได้ต่อเนื่อง ทุเรียนเวียดนามบุกตลาดจีน คู่แข่งสำคัญของไทยในเวลาเพียง 3 ปี แม้ว่าการนำเข้าทุเรียนจากไทยจะยังคงมีอยู่ในระดับสูง แต่สัดส่วนของเวียดนามในตลาดจีนก็ขยายตัวอย่างรวดเร็ว จาก 5% ในปี 2022 เป็น 32% และล่าสุดเพิ่มขึ้นเป็น 42% ส่งผลให้ไทยซึ่งเคยครองตลาดเพียงรายเดียวต้องเผชิญการแข่งขันที่รุนแรงมากขึ้น อย่างไรก็ตาม จากข้อจำกัดด้านมาตรการนำเข้าของจีน ทำให้เวียดนามต้องกระจายตลาดส่งออกไปยังประเทศอื่นมากขึ้น โดยเฉพาะ ประเทศไทย ซึ่งกลายเป็นปลายทางใหม่ที่มีสัดส่วนการนำเข้าทุเรียนจากเวียดนาม สูงถึง 26% ของมูลค่าการส่งออกทั้งหมดของเวียดนามในไตรมาสแรกของปี 2025     ทุเรียนเวียดนามส่งออกไปไทยมากถึง 26% ของส่งออกรวม ยอดส่งออกทุเรียนของเวียดนามไตรมาสแรกปีนี้ลดลงจากปีก่อนถึง 53% ในแง่ปริมาณน้ำหนัก เนื่องจากจีนลดการซื้อลงแต่กระนั่นตัวเลขการส่งออกหลักของเวียดนามยังเป็นประเทศจีน ถึง 51% ของภาพรวม ลำดับสองทุเรียนเวียดนามส่งไปไทย 26% และลำดับสามส่งไปฮ่องกง 11% ราคาเฉลี่ยสามเดือนแรกปีนี้ 3,655 USD/ตัน, ต่ำกว่าปีก่อน 18% เป็นที่น่าแปลกใจว่าไทยและเวียดนามต่างเป็นผู้ผลิตทุเรียนเหมือนกันแต่มีทุเรียนเวียดนามส่งไปไทยแล้วถึง 26% ของการส่งออกรวม ประเด็นนี้สร้างข้อสังเกตสำคัญ เนื่องจากประเทศไทยเองเป็นผู้ส่งออกทุเรียนรายหลักของโลก การนำเข้าทุเรียนจากเวียดนามในระดับสูงเช่นนี้จึงก่อให้เกิดความกังวลว่า เวียดนามอาจใช้ไทยเป็นทางผ่าน (transit point) เพื่อส่งต่อไปยังจีนในลักษณะ re-export โดยอาศัยต้นทุนที่ต่ำกว่า ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อราคาและภาพลักษณ์ของทุเรียนไทยในตลาดโลก สถานการณ์ดังกล่าวจึงสะท้อนถึงความจำเป็นที่ไทยต้อง ตรวจสอบแหล่งที่มาของทุเรียนอย่างเข้มงวด เพื่อป้องกันการลักลอบนำเข้าและการใช้ไทยเป็นฐานการส่งออกโดยมิชอบ พร้อมทั้งรักษาความน่าเชื่อถือในฐานะผู้ส่งออกทุเรียนคุณภาพของภูมิภาคต่อไป จากกาแฟแพง สู่ทุเรียนถูก บทเรียนเกษตรกร เมื่อเวียดนามหันมาปลูกทุเรียนเพิ่มขึ้น ท่ามกลางการหดตัวลงของการปลูกกาแฟ ทุเรียน 3 ชาติสวมสิทธิ์ทุเรียนไทย ส่งออก สารพัดปัญหา-กดราคาต่ำสุดในรอบ 5 ปี ราคาทุเรียนต่ำกว่า 100 บาท/กก. ดิ่ง 90-95 บาท/กก. เหตุจีนเจอ