Uncategorized

ISAN Outlook พาเปิดเบิ่ง 5 ธุรกิจดาวรุ่ง–ดาวร่วง ปี 2568 ท่ามกลางปีแห่งความผันผวนและความท้าทายรอบด้าน ธุรกิจดาวรุ่ง การขนส่งสินค้า🚚: อุปสงค์เติบโตจาก E- Commerce และการขยายศูนย์กระจายสินค้า ขายส่งผลิตภัณฑ์อาหาร🥫: ความต้องการสินค้าอุปโภคบริโภคพื้นฐานยังสูง ร้านอาหารและเดลิเวอรีต้องใช้วัตถุดิบจำนวนมาก อีกทั้งราคาวัตถุดิบผันผวน ทำให้ผู้ค้าต้องสต็อกสินค้าเพิ่ม โรงแรม รีสอร์ท และห้องชุด🏩: จากการท่องเที่ยวอีสานที่ยังฟื้นตัวได้ต่อเนื่อง และเทรนด์ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม/ธรรมชาติ การขายส่งเครื่องสำอาง💄: ตลาดความงามโตต่อเนื่อง เพราะได้แรงขับจากช่องทางออนไลน์และ Influencer marketing การจัดทำโปรแกรมคอมพิวเตอร์ต่างๆ🖥️: SME ต้องการระบบธุรกิจเฉพาะทางมากขึ้น รวมไปถึงการนำ AI มาช่วย การจัดแสดงศิลปะความบันเทิง: จากการจัดแสดงคอนเสิร์ต หมอลำ รถแห่ของอีสานที่เติบโตต่อเนื่อง ธุรกิจดาวร่วง ร้านขายปลีกสินค้าทั่วไป🛍️: ร้านขายส่งรายเล็กไม่อาจสู้ร้านขายส่งเจ้าใหญ่ที่สามารถทำราคาถูกกว่าได้ และการเข้ามาของสินค้านำเข้าราคาถูก ขายปลีกทางอินเทอร์เน็ต📦: แม้ว่าธุรกิจขายออนไลน์เมื่อหลายปีก่อนมีอัตราการเติบโตสูง แต่ปีนี้กลับลดลงอย่างมีนัยยะ ซึ่งอาจเป็นเพียงการหดตัวชั่วคราว ร้านอาหาร🍴: ต้นทุนวัตถุดิบและค่าเช่าที่ปรับตัวสูงขึ้น และการแข่งขันในตลาดและร้านจำนวนมาก ทำให้ร้านที่อยู่สู้ไม่ไหว ร้านใหม่อยู่ไม่นาน ขายปลีกวัสดุก่อสร้าง🛠️: เป็นธุรกิจที่ในระยะยาวนั้นแข่งขันกับรายใหญ่ได้ลำบาก และยังต้องแข่งขันกับตลาดออนไลน์ที่ราคาถูกกว่า ขายปลีกเครื่องใช้ไฟฟ้า💡: อีกหนึ่งธุรกิจที่ไม่สามารถแข่งขันกับสินค้านำเข้าที่ราคาถูกกว่าได้  ส่งผลให้มีการปิดตัวมาก ธุรกิจที่ส่งออกไปประเทศเพื่อนบ้าน: เป็นธุรกิจที่ได้รับผลกระทบหนัดจากการปิดด่านชายแดนกัมพูชา กระทบผู้ส่งออกสินค้าทุกหมวด ไม่ว่าจะเป็นสินค้าอุปโภคหรือสินค้าเกษตร ในภาพใหญ่ ธุรกิจอีสานโตต่ำลงในปีนี้ ผลจากเศรษฐกิจชะลอตัว 👉 แม้จะมีธุรกิจดาวรุ่ง-ดาวร่วงให้เห็นชัด แต่ภาพรวมกลับพบว่าการจดทะเบียนธุรกิจในอีสานหดตัวถึง 6% เกือบทุกหมวดธุรกิจเปิดใหม่ลดลง สะท้อนความเชื่อมั่นในการลงทุนที่อ่อนแรงลงอย่างมาก โดยมีปัจจัยสำคัญคือ กำลังซื้อผู้บริโภคยังเปราะบาง กำลังซื้อผู้บริโภคอีสานในภาพรวมในปีนี้หดตัวลง กดดันให้ผู้ประกอบการไม่กล้าเสี่ยงลงทุน สถาบันการเงินเข้มงวดต่อเนื่องในการปล่อยสินเชื่อ  ความไม่แน่นอนทางการเมือง ทั้งในประเทศและความขัดแย้งกับกัมพูชา กดทับบรรยากาศการลงทุนโดยรวมของภาคอีสาน มองปีหน้า AI จะเข้ามามีบทบาทต่อภาคธุรกิจเต็มตัว ซึ่งจะสร้างผลกระทบต่อเศรษฐกิจอีสาน นอกจากนั้นยังมีทั้งปัจจัยด้านบวกและลบ ไม่ว่าจะเป็น ปัจจัยด้านบวก: มาตรการเก็บภาษีศุลกากรขาเข้าตั้งแต่บาทแรก ซึ่งจะลดผลกระทบจากการทุ่มตลาดจากสินค้าราคาถูกจากจีน โอกาสจากการใช้เทคโนโลยี AI และดิจิทัลที่ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพให้แก่ภาคธุรกิจ เทรนด์การเลี้ยงสัตว์แทนลูก เหมือนเป็นสมาชิกในครอบครัว ธุรกิจประเภทนี้มีแนวโน้มที่จะได้รับอานิสงส์เพิ่มขึ้น ปัจจัยด้านลบ: ความไม่แน่นอนทางการเมืองไทย สถานการณ์ทางการเมืองที่ไม่สงบส่งผลต่อความเชื่อมั่นในการลงทุน ความไม่แน่นอนของเศรษฐกิจโลก  รวมถึงความขัดแย้งที่ส่งผลต่อราคาสินค้าทุน การปล่อยสินเชื่อยังไม่มีแนวโน้มฟื้นตัว ฉุดรั้งการเข้าถึงแหล่งเงินทุน โดยหากมองไปถึงธุรกิจดาวรุ่ง – ดาวร่วงของภาคอีสานในปีหน้านั้นอาจออกมาได้หลายแบบ ซึ่งทาง ISAN Outlook คาดการณ์จากปัจจัยแวดล้อมได้ดังนี้ ดาวที่อาจจะรุ่ง: ธุรกิจด้านเทคโนโลยี AI, ดิจิทัล และแพลตฟอร์มออนไลน์ ธุรกิจเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง เช่น อาหารสัตว์ บริการดูแลสัตว์เลี้ยง ธุรกิจขนส่งและกระจายสินค้า ดาวที่อาจจะร่วง: ธุรกิจส่งออกไปประเทศเพื่อนบ้าน ร้านอาหาร อสังหาริมทรัพย์ คนละครึ่งพลัสกระตุ้นอีสานคึกคัก คนแห่ออกมาจับจ่ายใช้สอย ดัชนีการอุปโภคบริโภคของประชาชนในภาคอีสานหมวดสินค้าหมุนเวียนเร็ว เช่น ของใช้ประจำวัน และสินค้ากึ่งคงทน เช่น เสื้อผ้า […]

ในปีงบประมาณ 2568 งบประมาณที่จัดสรรให้กับโครงการโครงสร้างการบริหารจัดการน้ำ (เขื่อน อ่างเก็บน้ำ ฝาย) มีจำนวนรวม 111,392 ล้านบาท ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นงบลงทุน และคิดเป็นสัดส่วนมากถึง 20.5% ของงบลงทุนทั้งหมดของประเทศ งบประมาณส่วนใหญ่นี้มุ่งเน้นไปที่โครงการเกี่ยวกับระบบและสิ่งก่อสร้างเพื่อส่งน้ำหรือระบายน้ำ เช่น ประตูระบายน้ำ ฝาย และคลองส่งน้ำ คิดเป็นสัดส่วนสูงถึง 73.1% ขณะที่งบประมาณสำหรับสิ่งก่อสร้างสำหรับกักเก็บน้ำ/หาแหล่งน้ำใหม่มีเพียง 7.2% เท่านั้น และที่น่าสังเกตคือ โครงการที่ระบุรายละเอียดอย่างชัดเจนว่ามีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการน้ำท่วมโดยเฉพาะ มีสัดส่วนเพียง 5.5% ของงบประมาณจัดการน้ำทั้งหมด ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าการจัดสรรงบประมาณยังคงเน้นการบริหารจัดการน้ำตามปกติ มากกว่าการลงทุนเชิงรุกเพื่อป้องกันและบรรเทาภัยพิบัตินั่นเอง การกระจายตัวของงบประมาณตามพื้นที่พบว่างบจัดการน้ำจะเน้นลงไปยังจังหวัดใน ภาคอีสาน มากที่สุด เนื่องจากเป็นภูมิภาคที่มีสัดส่วนพื้นที่ชลประทานต่อพื้นที่เกษตรกรรมต่ำที่สุดในประเทศ เพียง 13.2% (เทียบกับค่าเฉลี่ยทั่วประเทศ 22.9%) ทำให้เกษตรกรส่วนใหญ่ยังคงต้องพึ่งพาฟ้าฝนอย่างหนัก ในปีงบ 2568 จังหวัดที่ได้รับงบประมาณจัดการน้ำมากที่สุดสองปีติดต่อกันคือ อุบลราชธานี โดยได้รับงบประมาณกว่า 3,422 ล้านบาท ซึ่งเป็นผลจากการเป็นพื้นที่รับน้ำจากสองแม่น้ำสายหลักคือชีและมูล และเคยประสบอุทกภัยรุนแรงที่สุดในปี 2565 การทุ่มงบประมาณหลังภัยพิบัติในลักษณะนี้ สอดคล้องกับการที่รัฐบาลเริ่มหยิบยกโครงการก่อสร้างเขื่อน ‘แก่งเสือเต้น’ ขึ้นมาพิจารณาอีกครั้งหลังจากเกิดเหตุน้ำท่วมในภาคเหนือนั่นเอง 10 จังหวัดที่ได้รับงบบริหารจัดการน้ำมากที่สุด – อุบลราชธานี 3,421 ล้านบาท – กาญจนบุรี 2,369 ล้านบาท – กรุงเทพมหานคร 2,334 ล้านบาท – สงขลา 2,326 ล้านบาท – นครศรีธรรมราช 2,259 ล้านบาท – นครราชสีมา 2,234 ล้านบาท – เชียงราย 2,119 ล้านบาท – นครพนม 2,020 ล้านบาท – บุรีรัมย์ 2,009 ล้านบาท – เชียงใหม่ 1,903 ล้านบาท ในด้านหน่วยงานที่รับผิดชอบ ซึ่งงบประมาณส่วนใหญ่อยู่ในความดูแลของ กรมชลประทาน (58.2%) และ กรมโยธาธิการและผังเมือง (21.9%) ขณะที่งบประมาณถึง 88.3% ยังคงกระจุกตัวอยู่กับหน่วยราชการส่วนกลาง โดยมีงบประมาณที่ลงไปยังราชการส่วนจังหวัด/กลุ่มจังหวัดเพียง 4.5% และองค์การปกครองส่วนท้องถิ่น (อปท.) เพียง 3.8% เท่านั้น แม้ว่าบทเรียนจากน้ำท่วมหลายครั้งที่ผ่านมาจะชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นในการกระจายอำนาจการบริหารจัดการน้ำไปสู่ท้องถิ่นมากขึ้น แต่โครงสร้างการจัดการและการกระจายงบประมาณในปัจจุบันยังคงมีลักษณะกระจุกอยู่ศูนย์กลางแต่ละท้องที่ ความแตกต่างระหว่างแผนกับความเป็นจริง โดยคณะกรรมการทรัพยากรน้ำแห่งชาติ (กนช.) ได้จัดทำ ‘แผนปฏิบัติการด้านทรัพยากรน้ำ’ ที่มีกรอบวงเงินเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยในปีงบ 2568 มีกรอบวงเงินสูงถึง 440,431 ล้านบาท แต่เมื่องบประมาณผ่านกระบวนการจัดสรรจริง โครงการที่ได้รับงบประมาณกลับมีเพียงราว 1 ใน 4

ในปี 2567 สำนักงานสถิติแห่งชาติเปิดเผยตัวเลขที่สะท้อนภาพสังคมอีสานอย่างน่าจับตา คือ ภาคอีสานมีสัดส่วนนักดื่มสูงที่สุดในประเทศไทย ถึง 43.4% ซึ่งหมายความว่าในทุก 100 คน จะพบผู้ดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์มากกว่า 43 คนนั่นเอง อีกทั้งยังพบว่า ขอนแก่นมีสัดส่วนนักดื่มสูงถึง 64.1% ขึ้นแท่นอันดับ 1 ของภาคและของประเทศ ขณะที่ นครราชสีมาที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดในอีสาน กลับมีผู้ดื่มเพียง 31.1% ต่ำที่สุดในภูมิภาค  ขอนแก่น เมืองที่พัฒนาอย่างรวดเร็วแห่งหนึ่งของอีสาน ไม่ว่าจะด้านเศรษฐกิจ การศึกษา หรือการเป็นศูนย์กลางบริการ ขอนแก่นเป็น “เมืองฮับ” ที่รวมทั้งมหาวิทยาลัยใหญ่ ประชากรวัยหนุ่มสาว และอุตสาหกรรมบริการที่เติบโตอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เกิดกิจกรรมยามค่ำคืน ร้านนั่งชิลล์ บาร์ คาเฟ่ ผับ และอีเวนต์ต่างๆ ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง งานวิจัยทางสังคมศาสตร์พบว่า เมืองที่มีความเป็นเมืองสูง มักมีสัดส่วนผู้ดื่มสูง เพราะการเข้าสังคม การเจรจาธุรกิจ และกิจกรรมสันทนาการมักผูกกับการดื่มเป็นองค์ประกอบสำคัญ การที่คนรุ่นใหม่อาศัยอยู่มาก ยังทำให้รูปแบบการดื่มในเชิงไลฟ์สไตล์แพร่หลายมากกว่าจังหวัดที่เป็นเมืองอุตสาหกรรมหรือเมืองครอบครัวนั่นเอง มหาสารคาม ซึ่งมีสัดส่วนนักดื่มสูงเป็นอันดับ 2 ของอีสานที่ 56% ก็มีเหตุผลที่เชื่อมโยงกับโครงสร้างประชากรเช่นเดียวกัน มหาสารคามเป็นเมืองมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ที่มีนักศึกษามจำ เมืองลักษณะนี้มักมีพฤติกรรมการเข้าสังคมผ่านสถานที่อย่างร้านนั่งชิลล์ บาร์ราคาย่อมเยา และกิจกรรมกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับการดื่มในสัดส่วนสูง เมื่อผสานกับค่าครองชีพที่ไม่แพง ทำให้ “การสังสรรค์ราคาเอื้อมถึง” กลายเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมหลักของเมือง และสะท้อนออกมาในตัวเลขสัดส่วนผู้ดื่มที่สูงกว่าเมืองอื่นนั่นเอง ขณะที่ นครราชสีมา กลับมีสัดส่วนนักดื่มต่ำสุดในภาคอีสาน แม้จะเป็นจังหวัดที่มีเศรษฐกิจใหญ่ที่สุดก็ตาม เหตุผลสำคัญคือโครงสร้างเศรษฐกิจที่ต่างออกไป โคราชมีแรงงานในภาคอุตสาหกรรมและข้าราชการจำนวนมาก ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีพฤติกรรมระมัดระวังการดื่มมากกว่าเมื่อเทียบกับนักศึกษาและแรงงานบริการ อีกทั้งเมืองมีการแข่งขันทางเศรษฐกิจค่อนข้างสูง ทำให้ผู้คนใช้เวลาในการทำงานมากและให้ความสำคัญกับครอบครัวมากกว่าไลฟ์สไตล์การสังสรรค์นั่นเอง นอกจากนี้ ธุรกิจสถานบันเทิงในโคราชยังถูกควบคุมเข้มกว่าเมืองมหาวิทยาลัยหรือเมืองท่องเที่ยว จึงเป็นอีกปัจจัยที่ทำให้สัดส่วนผู้ดื่มต่ำกว่าหลายจังหวัดอย่างชัดเจน การดื่มกลายเป็นส่วนหนึ่งของเศรษฐกิจท้องถิ่นที่สำคัญ อีสานเป็นภาคที่มีงานประเพณีและเทศกาลมากที่สุดภาคหนึ่งของไทย ตั้งแต่งานบุญบั้งไฟ งานบุญประจำเดือน จนถึงงานดนตรีและงานชุมชนต่างๆ ซึ่งล้วนมีเครื่องดื่มเป็นองค์ประกอบทางเศรษฐกิจที่ขับเคลื่อนรายได้ ทั้งร้านอาหาร ผู้จัดงาน ร้านเครื่องดื่ม และแรงงานบริการ อีกทั้งผู้ผลิตเครื่องดื่มรายใหญ่ยังให้ความสำคัญกับตลาดอีสานอย่างมาก เนื่องจากมีกำลังซื้อต่อความถี่ในการบริโภคที่สูง ส่งผลให้โลจิสติกส์ คลังสินค้า และช่องทางกระจายสินค้าในภูมิภาคเติบโตอย่างต่อเนื่องในช่วงหลายปีที่ผ่านมา     อ้างอิงจาก:  – BrandThink – ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา (ศวส.) – สำนักงานสถิติแห่งชาติ – สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ – กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข – Urbanisation and Social Drinking Behavior in Thailand – Economic Structure and Lifestyle Consumption in Northeastern Thailand   ติดตาม ISAN Insight & Outlook ทุกช่องทางได้ที่

เศรษฐกิจอีสานเดือนตุลาคม 68 ราคาสินค้าเกษตรหด กดดันการจับจ่าย-ธุรกิจไปต่อยากมอง ‘คนละครึ่ง’ เข้ามาพยุงได้ เศรษฐกิจภาคอีสานยังอยู่ในภาวะเปราะบาง จากปัญหากำลังซื้อที่ซบเซาและภาคเกษตรที่อ่อนแรงต่อเนื่อง ดัชนีความเชื่อมั่นผู้บริโภคอยู่ในระดับต่ำ สะท้อนความกังวลของประชาชนต่อเศรษฐกิจโดยรวม การจ้างงานโดยเฉพาะในภาคเกษตรลดลง ขณะที่รายได้เกษตรกรถูกกดดันจากราคาพืชผลหลักที่ตกต่ำและอุทกภัยที่สร้างความเสียหายเป็นวงกว้าง ภาคธุรกิจในภาคอีสานยังคงชะลอตัวจากกำลังซื้อที่หดตัว ต้นทุนที่สูงขึ้น และการเข้าถึงสินเชื่อที่ยากลำบาก ส่งผลให้การลงทุนเอกชนหดตัวต่อเนื่อง แม้มาตรการภาครัฐอย่าง “คนละครึ่งพลัส” จะช่วยกระตุ้นการใช้จ่ายได้ชั่วคราว แต่ยังมีข้อจำกัดด้านการเข้าถึงของกลุ่มผู้สูงอายุและร้านค้ารายย่อย การฟื้นฟูเศรษฐกิจอีสานจำเป็นต้องแก้ปัญหาที่ฐานราก ผ่านการสร้างเสถียรภาพราคาพืชผลและรายได้เกษตรกร เช่น ระบบประกันรายได้หรือรับซื้อผลผลิตช่วงราคาตกต่ำ รวมถึงมาตรการลดภาระหนี้และเพิ่มสภาพคล่องให้ธุรกิจรายย่อย ขณะเดียวกัน ภาครัฐควรพัฒนาโครงการอุดหนุนการใช้จ่ายให้ตรงกลุ่มมากขึ้น เพื่อให้เงินหมุนเวียนสู่ชุมชนอย่างทั่วถึงและยั่งยืน ผู้บริโภคอีสานเชื่อมั่นต่ำ การจ้างงานลด ฉุดกำลังซื้อซบเซา ดัชนีความเชื่อมั่นผู้บริโภคในภาคอีสานยังคงอยู่ในระดับต่ำ สะท้อนให้เห็นถึงความกังวลของประชาชนต่อภาวะเศรษฐกิจโดยรวม ผู้บริโภคส่วนใหญ่ยังไม่กล้าใช้จ่าย เลือกที่จะประหยัดและเก็บเงินไว้ใช้ในยามจำเป็นมากขึ้น สาเหตุสำคัญส่วนหนึ่งมาจากภาวะการจ้างงานที่ชะลอตัว โดยเฉพาะในภาคการเกษตรซึ่งมีการปรับลดลงเมื่อเทียบกับช่วงเวลาเดียวกันของปีก่อนหน้า สถานการณ์ดังกล่าวยิ่งตอกย้ำความไม่มั่นใจของประชาชน และส่งผลให้การจับจ่ายใช้สอยในภูมิภาคลดลงอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ อุทกภัยที่เกิดขึ้นในหลายจังหวัดของภาคอีสาน ยังสร้างความเสียหายต่อทั้งครัวเรือนและพื้นที่ทางการเกษตร ส่งผลกระทบโดยตรงต่อรายได้และความเป็นอยู่ของประชาชนในพื้นที่ ซึ่งเป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่กดดันกำลังซื้อและทำให้ความเชื่อมั่นผู้บริโภคยังคงอยู่ในระดับต่ำ ภาคเกษตรเปราะบางมากขึ้น ราคายังไม่ฟื้นดันแรงงานเกษตรหดตัว-ย้ายสาขา ภาคเกษตรอีสานเผชิญภาวะเปราะบางต่อเนื่อง ราคาพืชสำคัญยังไม่ฟื้นตัว กดดันความเชื่อมั่นผู้บริโภคเดือนตุลาคมให้ลดลง มันสำปะหลัง แม้ลดการนำเข้าจากประเทศเพื่อนบ้าน แต่ราคายังทรงตัวในระดับต่ำ ต่ำกว่าปีก่อนราว 12% ยางแผ่นดิบ ราคาลดลงกว่า 24% จากความต้องการในตลาดโลกลดลง และความไม่แน่นอนด้านภาษีศุลกากรของสหรัฐ ข้าวเปลือก ซึ่งเป็นพืชหลักของอีสาน ราคาปรับลดลงราว 38% จากอุปทานโลกที่เพิ่มขึ้น และการแข่งขันการส่งออกจากประเทศผู้ผลิตรายอื่น ขณะเดียวกัน ไทยเองก็ส่งออกลดลง สถานการณ์น้ำท่วมในหลายพื้นที่ยิ่งซ้ำเติม ทำให้พื้นที่เก็บเกี่ยวลดลง ต้นทุนเกษตรกรเพิ่มขึ้นสวนทางกับรายได้ ส่งผลให้แรงงานเกษตรถูกจ้างลดลงในช่วงเก็บเกี่ยวถัดไป แก้กำลังซื้ออีสาน ต้องแก้ที่ฐานราก รัฐต้องมุ่งสร้างเสถียรภาพภาคเกษตร กรณีศึกษา: การสร้างเสถียรภาพของราคาผลผลิตและรายได้เกษตรของต่างประเทศ (ญี่ปุ่น) ระบบกองทุนรักษาเสถียรภาพราคา: สมาคมเกษตรและรัฐร่วมกันตั้งกองทุน เมื่อราคาต่ำกว่ามาตรฐาน กองทุนจ่ายชดเชยส่วนต่างให้เกษตรกร เป็นการลดแรงกดดันต่อรายได้เกษตรกร (จีน) รัฐสำรองรับซื้อผลผลิต: รัฐรับซื้อพืชผลหลัก (ข้าว, ข้าวโพด, ถั่วเหลือง) ในช่วงราคาตกต่ำ เพื่อพยุงราคาและรักษารายได้เกษตรกร ลดความผันผวนของราคาผลผลิต (อินเดีย) โครงการการันตีการจ้างงานชนบท: จ้างแรงงานชนบททำงานสาธารณะ เช่นการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานทางการเกษตร  ในช่วงนอกฤดูเก็บเกี่ยว ซึ่งเป็นการพยุงแรงงานเกษตรและลดอัตราการย้ายออกในช่วงราคาตกต่ำหรือนอกฤดูเก็บเกี่ยว แนวทางการนำมาปรับใช้กับภาคเกษตรอีสาน: ระบบเกษตรพันธสัญญาภาครัฐ (Public Contract Farming) เกษตรกรอีสานมีหน้าที่เป็นผู้ผลิต และรัฐมีฐานะคนกลาง รัฐ รับซื้อ/ประกันรายได้ ให้เกษตรกรมีรายได้ที่แน่นอนและสร้างความเชื่อมั่น รัฐมีหน้าที่บริหารจัดการอุปทานผลผลิต รวมไปถึงเจรจาการค้ากับต่างประเทศ ซึ่งแนวทางนี้จะเป็นการลดความเสี่ยงทางด้านรายได้ของเกษตรกร รวมถึงแก้ปัญหาราคาตกต่ำรวมไปถึงข้าวขายไม่ออก ธุรกิจอีสานเปราะบาง ชายแดนเริ่มคลี่คลาย แต่กำลังซื้อยังไม่กลับมา ภาคธุรกิจในภาคอีสานยังคงมีระดับความเชื่อมั่นอยู่ในเกณฑ์ต่ำ แม้ว่าสถานการณ์ตามแนวชายแดนจะเริ่มคลี่คลายลงบ้าง แต่การค้าชายแดนยังไม่สามารถกลับมาดำเนินได้ตามปกติ เนื่องจากความตรึงเครียดทางการทหารยังคงมีอยู่ในบางจุด ส่งผลให้การขนส่งสินค้าและการแลกเปลี่ยนทางการค้าต้องหยุดชะงัก ขณะเดียวกัน ภายในภูมิภาคยังเผชิญกับปัญหากำลังซื้อที่อ่อนแอจากรายได้ของครัวเรือนที่ยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ ทำให้ภาคธุรกิจขาดสภาพคล่องและชะลอการลงทุนเพิ่มเติม สถานการณ์ยิ่งซ้ำเติมมากขึ้นจากปัญหาอุทกภัยในหลายพื้นที่ ซึ่งทำให้กิจกรรมทางเศรษฐกิจหยุดชะงัก ธุรกิจท้องถิ่นบางแห่งต้องหยุดดำเนินการชั่วคราวหรือประสบความเสียหายทางทรัพย์สิน ธุรกิจอีสานขยับตัวลำบาก จากกำลังซื้อหดตัว ต้นทุนเพิ่มสูง และสินเชื่อตึงตัว การลงทุนของภาคเอกชนในภาคอีสานยังคงหดตัวต่อเนื่องจากปีก่อน

บทวิเคราะห์เศรษฐกิจอีสาน ไตรมาส 3/2568 เศรษฐกิจอีสานไตรมาส 3/2568 กำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งภาษีสหรัฐฯ ที่ปรับขึ้น ปัญหาชายแดนไทย–กัมพูชาที่กระทบการค้า ไปจนถึงการเมืองในประเทศที่ยังไม่มั่นคง ส่งผลให้การจับจ่ายซบเซาและการลงทุนชะลอตัว ท่ามกลางวิกฤต รัฐบาลใหม่ของนายอนุทิน ชาญวีรกูล เสนอ “คนละครึ่งพลัส” เพื่อพยุงกำลังซื้อ แต่ก็เกิดคำถามตามมาว่า มาตรการนี้ยังเหมาะสมจริงหรือไม่? “เบิ่งเศรษฐกิจอีสานผ่าน 9 ช่อง” เศรษฐกิจอีสานกำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งจากปัจจัยในประเทศและต่างประเทศ ส่งผลให้ไตรมาส 3/2568 หนักหน่วงกว่าสองไตรมาสที่ผ่านมา เศรษฐกิจซบเซา ประชาชนไม่กล้าจับจ่าย ธุรกิจเจอทั้งกำแพงภาษีสหรัฐฯ ที่ปรับขึ้น และปัญหาข้อพิพาทชายแดนไทย–กัมพูชาที่ทำให้ต้องปิดด่าน กระทบต่อการค้าชายแดนโดยตรง ซ้ำเติมด้วยการเมืองไทยที่ยังไม่มั่นคง ทำให้การลงทุนในภาคอีสานชะลอตัวลง ท่ามกลางวิกฤต รัฐบาลใหม่ภายใต้การนำของนายอนุทิน ชาญวีรกูล เสนอ “โครงการคนละครึ่งพลัส” เพื่อกระตุ้นกำลังซื้อและบรรเทาภาระค่าใช้จ่าย คล้ายกับมาตรการ “คนละครึ่ง” ที่เคยใช้ช่วงโควิด-19 อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันก่อให้เกิดคำถามว่า มาตรการลักษณะนี้ยังเหมาะสมและจำเป็นจริงหรือไม่? “บริโภคเอกชนซบเซาสุดในไตรมาส 3 สะท้อนวิกฤตเศรษฐกิจ–ชายแดนป่วน” การอุปโภคบริโภคภาคเอกชนในภาคอีสานไตรมาส 3 หดตัวแรงกว่าภูมิภาคอื่น สะท้อนผ่านดัชนีการบริโภคที่ลดลงชัดเจน โดยเฉพาะสินค้าไม่คงทนและกึ่งคงทน สะท้อนพฤติกรรมคนอีสานที่ต้องประหยัด ตัดค่าใช้จ่ายในสินค้าที่ไม่จำเป็นออกไป ปัจจัยหลักมาจากปัญหาเศรษฐกิจเรื้อรังที่ยังไร้ทางออก ทั้งราคาสินค้าเกษตรตกต่ำ ปัญหาชายแดนที่ยืดเยื้อ และบรรยากาศเศรษฐกิจโดยรวมที่กดดันให้ประชาชนต้องรัดเข็มขัดอย่างเข้มงวด “ราคาเกษตรตกต่ำ ค่าครองชีพพุ่ง ปล่อยสินเชื่อหด กดดันกำลังซื้ออีสาน” สาเหตุหลักที่กดดันการบริโภคในภาคอีสานยังคงเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างที่เรื้อรังและไม่ได้รับการแก้ไขอย่างจริงจัง โดยเฉพาะราคาสินค้าเกษตรสำคัญอย่างข้าวและมันสำปะหลังที่ลดลงจากแนวโน้มความต้องการโลกที่เปลี่ยนไป ส่งผลโดยตรงต่อรายได้เกษตรกรซึ่งมีสัดส่วนมากกว่าครึ่งของประชากรอีสาน ขณะเดียวกัน ค่าครองชีพที่สูงขึ้นและมาตรการสินเชื่อที่เข้มงวดจากสถาบันการเงิน ยิ่งซ้ำเติมกำลังซื้อ โดยเฉพาะการใช้จ่ายสินค้าคงทนและการลงทุนของครัวเรือนที่ชะลอตัวต่อเนื่อง ไตรมาส 3 ปีนี้ สถานการณ์เลวร้ายลงจาก “วิกฤตความขัดแย้งชายแดนไทย–กัมพูชา” ที่กระทบโดยตรงต่อพื้นที่อีสานใต้ ได้แก่ สุรินทร์ ศรีสะเกษ บุรีรัมย์ และอุบลราชธานี ความไม่มั่นคงด้านความปลอดภัยทำให้นักท่องเที่ยวหดตัวรุนแรง ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ต่อรายได้ในภาคบริการ การค้า และการบริโภคภายในท้องถิ่น “เร่งปั๊มหัวใจการบริโภคอีสานภายในสิ้นปี พร้อมวางรากใหม่” การบริโภคของอีสานกำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทำให้การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจเปราะบาง จึงจำเป็นต้องมีมาตรการเยียวยาระยะสั้นเพื่อพยุงการจับจ่าย และการแก้ไขเชิงโครงสร้างในระยะยาว ดังนี้ ปัญหากำลังซื้ออ่อนแรง ระยะสั้น: ตามที่รัฐบาลประกาศว่าจะดำเนินโครงการ “คนละครึ่ง” เฟสใหม่ ซึ่งควรออกแบบให้ใช้จ่ายเพื่อลดค่าครองชีพจริงๆ ลดการรั่วไหลผ่านการแลกเป็นเงินสด และสร้างผลทวีต่อเศรษฐกิจท้องถิ่น ระยะยาว: ส่งเสริมการลงทุนอุตสาหกรรมมูลค่าสูงในอีสาน เช่น เศรษฐกิจชีวภาพ และการแปรรูปเกษตร เพื่อเพิ่มการจ้างงานและสร้างกำลังซื้อที่ยั่งยืน ปัญหารายได้เกษตรกรหดตัว ระยะสั้น: เร่งจ่ายเงินชดเชยส่วนต่างราคาพืชหลักที่ตกต่ำ ระยะยาว: ภาครัฐควรที่จะมีแบบแผนการส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรมในการทำการเกษตรอย่างจริงจัง โดยเฉพาะเทคโนโลยี AI เพื่อเป็นการทุ่นแรงและเสริมสร้างผลิตภาพ และควรส่งเสริมการปลูกพืชผสมผสาน หรือพืชที่ตลาดโลกต้องการ ลดการปลูกพืชเชิงเดี่ยว เพื่อกระจายความเสี่ยงและสร้างรายได้มั่นคง ปัญหาการท่องเที่ยวชะลอตัว ระยะสั้น: เร่งหาข้อยุติความขัดแย้งชายแดน ลดภาพความไม่ปลอดภัย พร้อมเดินหน้าประชาสัมพันธ์โครงการ “เที่ยวไทยคนละครึ่ง” เชิงรุกมากขึ้น ระยะยาว: แต่ละจังหวัดควรสร้าง “หมุดหมายการท่องเที่ยว” ที่ชัดเจนและแตกต่าง

ISAN Outlook บทวิเคราะห์เศรษฐกิจอีสานประจำเดือน สิงหาคม 2568 เศรษฐกิจอีสานในเดือนสิงหาคม 2568 เผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งความเชื่อมั่นผู้บริโภคที่ลดลง การบริโภคชะลอตัว หนี้สินครัวเรือนสูง และรายได้เกษตรตกต่ำ ขณะที่ภาคเอกชนไม่กล้าลงทุนจากปัจจัยเสี่ยงทั้งในและนอกประเทศ รวมถึงผลกระทบจากเศรษฐกิจประเทศคู่ค้าและข้อพิพาทชายแดน สถานการณ์เหล่านี้ทำให้เศรษฐกิจอีสานอยู่ในภาวะเปราะบางและต้องการมาตรการรองรับอย่างเร่งด่วน สรุปภาพรวม เศรษฐกิจอีสานกำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งจากปัจจัยภายในประเทศและภายนอกภูมิภาคที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกัน ส่งผลให้บรรยากาศทางเศรษฐกิจโดยรวมชะลอตัวลงอย่างเห็นได้ชัด ในด้าน การบริโภคภาคครัวเรือน ประชาชนต้องใช้จ่ายอย่างระมัดระวังมากขึ้น ภายใต้ภาระค่าครองชีพสูง รายได้เกษตรที่ลดลง และหนี้สินครัวเรือนที่ยังเรื้อรัง ขณะที่ ภาคการลงทุนเอกชน ก็ถูกบั่นทอนความเชื่อมั่น จากทั้งการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้าง เช่น การขยายตัวของ E-Commerce และการนำเข้าสินค้าราคาถูกจากต่างประเทศ ไปจนถึงปัจจัยการเมืองและความไม่แน่นอนในประเทศที่ทำให้นักลงทุนชะลอการตัดสินใจ นอกจากนี้ ความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจกับต่างประเทศ โดยเฉพาะ จีน ที่เป็นตลาดส่งออกและคู่ค้าเกษตรสำคัญ ยิ่งสร้างความท้าทายมากขึ้น เมื่อเศรษฐกิจจีนมีแนวโน้มเข้าสู่ภาวะเงินฝืดและลดการนำเข้ามันสำปะหลังจากไทยอย่างต่อเนื่อง กดดันราคาผลผลิตเกษตรของอีสานให้ตกต่ำต่อเนื่อง สถานการณ์ดังกล่าวยังซ้ำเติมด้วยปัญหาภูมิรัฐศาสตร์ ทั้งข้อพิพาทชายแดนไทย–กัมพูชา และมาตรการกีดกันทางการค้าของประเทศคู่ค้าอื่น ๆ ซึ่งกระทบโดยตรงต่อภาคธุรกิจและแรงงานในพื้นที่ เมื่อปัจจัยลบทั้งหลายผนวกรวมกัน เศรษฐกิจอีสานจึงตกอยู่ในสภาวะ “เปราะบาง” อย่างยิ่ง ทั้งในด้านการบริโภค การลงทุน และรายได้ภาคเกษตร หากไม่มีมาตรการเยียวยาและการปรับตัวเชิงโครงสร้างอย่างจริงจัง ภูมิภาคอีสานมีความเสี่ยงที่จะ “ตกขบวน” การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของประเทศในระยะต่อไป “บทวิเคราะห์เศรษฐกิจอีสาน ผ่านตาราง 9 ช่อง ISAN Economic Canvas (IEC)” ตารางเดียวที่สรุปครบทั้งภาพรวมเศรษฐกิจอีสาน ปัญหา สาเหตุ และแนวทางแก้ไข การอ่านแนวนอน: มองจากมุมผู้ประสบปัญหา เช่น ประชาชน ธุรกิจ ฯลฯ ไล่จาก ปัญหา → สาเหตุ → แนวทางแก้ไข การอ่านแนวตั้ง: มองภาพรวมทั้งภูมิภาคว่า เกิดปัญหาอะไรบ้างในอีสาน → มาจากสาเหตุใด → ควรแก้อย่างไร สีและสัญลักษณ์ใน IEC ยังใช้ช่วยอธิบายในหน้ารายละเอียดเพิ่มเติม   ปัญหาภาคการบริโภค “เศรษฐกิจอีสาน ส.ค. 68 แย่ ความเชื่อมั่นต่ำ การบริโภคลด” ความเชื่อมั่นของผู้บริโภคในภาคอีสานปรับตัวลดลงต่อเนื่อง สะท้อนจากดัชนีความเชื่อมั่นผู้บริโภคของภาคเอกชน เดิมทีในช่วงปี 2565 ดัชนีมีแนวโน้มฟื้นตัวตามสถานการณ์โควิด-19 ที่คลี่คลายและกิจกรรมทางเศรษฐกิจเริ่มกลับสู่ภาวะปกติ แต่เมื่อเข้าสู่ปี 2567 ความเชื่อมั่นกลับอ่อนแรงลงจากความไม่มั่นคงทางการเมืองในประเทศ และถูกซ้ำเติมเพิ่มเติมในปี 2568 จากแรงกดดันภายนอก เช่น ความผันผวนของเศรษฐกิจโลก ราคาสินค้าเกษตรที่ลดต่ำ และต้นทุนครัวเรือนที่สูงขึ้น ณ เดือนสิงหาคม 2568 ดัชนียังคงอยู่ในระดับต่ำและมีทิศทางถดถอยต่อเนื่องโดยไม่ปรากฏสัญญาณการฟื้นตัว ผู้บริโภคอีสานจึงใช้จ่ายด้วยความระมัดระวังมากขึ้น เลือก “รัดเข็มขัด” เพื่อลดภาระค่าใช้จ่าย ทำให้การบริโภคโดยรวมชะลอตัว โดยเฉพาะสินค้าราคาสูง สินค้าฟุ่มเฟือย หรือสินค้าที่อาจก่อภาระหนี้ระยะยาว เช่น รถยนต์และเครื่องใช้ไฟฟ้า

(1) 🏦💳ข้อมูลสถิติจากธนาคารแห่งประเทศไทย คนไทยมียอดเงินฝากรวมในสถาบันการเงินภายในประเทศสูงถึง 17,479,803 ล้านบาท แล้วรู้หรือไม่ว่า ภาคอีสานมียอดเงินฝากรวมเท่าไหร่?   💸ยอดเงินฝากรวมในสถาบันการเงินของคนอีสาน มียอดรวมทั้งสิ้น 962,034 ล้านบาท เพิ่มขึ้น 51.1% จากช่วงเวลาเดียวกันของปี 2558 โดยส่วนใหญ่เป็นเงินฝากในรูปบัญชีเงินฝากออมทรัพย์ 697,870 ล้านบาท หรือคิดเป็นสัดส่วนมากถึง 72.5% เลยทีเดียว   5 อันดับจังหวัดที่มีอัตราการเพิ่มขึ้นของยอดเงินฝากรวมมากที่สุดในภาคอีสาน อันดับที่ 1 บึงกาฬ เพิ่มขึ้น 101.0% อันดับที่ 2 หนองบัวลำภู เพิ่มขึ้น 85.1% อันดับที่ 3 อุดรธานี เพิ่มขึ้น 70.0% อันดับที่ 4 มหาสารคาม เพิ่มขึ้น 65.5% อันดับที่ 5 ร้อยเอ็ด เพิ่มขึ้น 57.6%   (2) “บึงกาฬ” และ “หนองบัวลำภู” ด้วยอัตราการเติบโตที่ก้าวกระโดดถึง 101.0% และ 85.1% กระตุ้นให้เกิดคำถามว่าอะไรคือปัจจัยการเติบโตที่ไม่ธรรมดานี้? อัตราการเปลี่ยนแปลงของเงินฝากตลอด 11 ปี จะเห็นได้ว่า จังหวัดที่มีอัตราการเติบโตของเงินฝากในระดับสูง อย่างเช่น บึงกาฬ หนองบัวลำภู และอุดรธานี สะท้อนถึงศักยภาพในการดึงดูดเงินทุนและการขยายตัวของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่โดดเด่น ซึ่งปัจจัยที่อาจขับเคลื่อนการเติบโตนี้อาจรวมถึงการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน การขยายตัวของภาคอุตสาหกรรมและบริการ หรือแม้แต่การเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างประชากรและการจ้างงานในพื้นที่   การเปลี่ยนแปลงนี้อาจจะมาจากหลายปัจจัย อีสานอินไซต์จะขอวิเคราะห์เชิงลึกไปในแต่ละปัจจัย อย่างการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้างทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดบึงกาฬที่เพิ่งได้รับการจัดตั้งใหม่ การลงทุนใหม่ๆ จากภาครัฐและเอกชน การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน และการส่งเสริมการท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ อาจเป็นปัจจัยดึงดูดเงินทุนและการออมของประชากรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่   หรือแม้กระทั่งปัจจัยการเคลื่อนย้ายของประชากรและแรงงาน การเติบโตทางเศรษฐกิจอาจดึงดูดแรงงานจากพื้นที่อื่น ทำให้เกิดการไหลเวียนของเงินทุนที่เพิ่มขึ้น   อีกปัจจัยสำคัญก็คือการเติบโตของภาคธุรกิจเฉพาะ ซึ่งอาจแตกต่างจากจังหวัดอื่นๆ ในอีสาน เช่น การค้าชายแดนในบึงกาฬ หรือการเกษตรเชิงพาณิชย์ที่มีมูลค่าสูง การเติบโตของภาคธุรกิจเหล่านี้ย่อมนำมาซึ่งรายได้และการออมที่เพิ่มขึ้น     (3) ในทางตรงกันข้าม จังหวัดที่เผชิญกับอัตราการเติบโตของเงินฝากที่ชะลอตัว อย่างเช่น หนองคาย แสดงให้เห็นถึงความท้าทายทางเศรษฐกิจบางประการ ซึ่งปัจจัยที่อาจส่งผลกระทบ อาจจะมาจากการย้ายถิ่นของประชากร การชะลอตัวของภาคธุรกิจหลัก หรือแม้แต่ผลกระทบจากปัจจัยภายนอก อย่างภาวะเศรษฐกิจระดับประเทศหรือภูมิภาค   (4) การเปลี่ยนแปลงของเงินฝากตลอด 11 ปี ทำให้เห็นภาพรวมของขนาดเศรษฐกิจและศักยภาพทางการเงินของแต่ละจังหวัด โดยจังหวัดที่มีปริมาณเงินฝากสูงอย่างจังหวัดหัวเมือง เช่น นครราชสีมา ขอนแก่น อุดรธานี และอุบลราชธานี สะท้อนถึงฐานเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งและมีเศรษฐกิจขนาดใหญ่ โดยจังหวัดเหล่านี้เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ การค้า หรือการบริการของภูมิภาค การมีเงินฝากจำนวนมากย่อมหมายถึงศักยภาพในการเข้าถึงแหล่งเงินทุนสำหรับการลงทุนและการพัฒนาที่สูงขึ้น และยังเป็นเป้าหมายของกลุ่มบริษัทข้ามชาติและบริษัทไทยขนาดใหญ่มาลงทุนในพื้นที่ ทำให้เกิดการจ้างงานและเพิ่มรายได้ให้กับประชาชน อีกทั้งเป็นจังหวัดที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวสูง ก็มักจะมีกำลังซื้อสูง เป็นแหล่งรวมสินค้าและบริการต่างๆ

🧑🏻‍⚕️🥼🩺ในปี 2566 หากมาดูจำนวนแพทย์ทั่วภาคอีสานจะพบว่า มีจำนวนแพทย์ทั้งหมด 8,447 คน เพิ่มขึ้นจากปีก่อนหน้า 290 คน ซึ่งในปี 2565 มีจำนวนแพทย์ทั้งหมด 8,157 คน ขณะที่ประชากรในภาคอีสานมีมากถึง 21.7 ล้านคน ทำให้ภาคอีสานมีสัดส่วนประชากร 2,565 คน ต่อแพทย์ 1 คน ซึ่งถือว่ามีตัวเลขที่น่าเป็นห่วงเป็นอย่างมาก เพราะ WHO หรือองค์การอนามัยโลกได้แนะนำสัดส่วนมาตรฐานเอาไว้ โดยกำหนดว่าสัดส่วนที่เหมาะสมคือ แพทย์ 1 คนต่อจำนวนประชากร 1,000 คน นั่นเอง    🧑🏻‍⚕️5 อันดับจังหวัดที่มีแพทย์มากที่สุดในอีสาน อันดับที่ 1 ขอนแก่น มีจำนวน 1,647 คน อันดับที่ 2 นครราชสีมา มีจำนวน 1,243 คน อันดับที่ 3 อุบลราชธานี มีจำนวน 803 คน อันดับที่ 4 อุดรธานี มีจำนวน 586 คน อันดับที่ 5 บุรีรัมย์ มีจำนวน 504 คน   🏥🧑🏻‍⚕️ขอนแก่น…ผู้นำทัพ “หมออีสาน” สู่เป้าหมาย Medical Hub โอกาสและความท้าทายบนเส้นทางศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ จากข้อมูลจำนวนแพทย์ใน 5 จังหวัดหลักของภาคอีสาน จะเห็นได้ว่าจังหวัดขอนแก่นมีจำนวนแพทย์ที่สูงสุดถึง 1,647 คน ทิ้งห่างจังหวัดใหญ่อื่นๆ อย่างนครราชสีมาและอุบลราชธานีอย่างเห็นได้ชัด โดยปัจจัยสำคัญที่ขับเคลื่อนให้ขอนแก่นก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำในด้านนี้ คือการเป็นที่ตั้งของสถาบันการศึกษาชั้นนำที่ผลิตบุคลากรทางการแพทย์อย่างต่อเนื่อง ควบคู่ไปกับการมีโรงพยาบาลขนาดใหญ่และมีความเชี่ยวชาญสูง อย่างเช่น โรงพยาบาลศรีนครินทร์ และโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น การมีบุคลากรทางการแพทย์ที่เข้มแข็งเช่นนี้ ถือเป็นรากฐานสำคัญที่แข็งแกร่งในการผลักดันให้ขอนแก่นก้าวไปสู่เป้าหมายการเป็นศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ (Medical Hub) อย่างยั่งยืน ซึ่งเป็นวาระแห่งชาติที่รัฐบาลให้ความสำคัญมาตั้งแต่ปี 2558 และมีแผนยุทธศาสตร์รองรับอย่างชัดเจน (พ.ศ. 2560-2569) การเป็น Medical Hub ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่การมีจำนวนแพทย์ที่มากเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมถึงศักยภาพในการให้บริการทางการแพทย์ที่ครบวงจร ตั้งแต่การรักษาพยาบาลขั้นพื้นฐานไปจนถึงการรักษาเฉพาะทางขั้นสูง การมีเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่ทันสมัย การมีบุคลากรทางการแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญหลากหลายสาขา รวมถึงการมีระบบสนับสนุนด้านสุขภาพอื่นๆ ที่ได้มาตรฐานระดับสากล ในขณะที่จำนวนแพทย์ในจังหวัดอื่นๆ ในกลุ่มท้ายตารางอย่างบึงกาฬ อำนาจเจริญ และหนองบัวลำภู นับว่ามีจำนวนแพทย์น้อยมาก ซึ่งสะท้อนถึงปัญหาการกระจายตัวของบุคลากรทางการแพทย์ที่ไม่สมดุลในภูมิภาคอีสาน แม้ว่าจะมีจังหวัดที่เป็น “หัวเมือง” ที่มีจำนวนแพทย์หนาแน่น แต่จังหวัดรอบนอกหรือพื้นที่ห่างไกลอาจเผชิญกับภาวะขาดแคลนแพทย์อย่างแท้จริง วิกฤต “แพทย์ไม่พอ” ในอีสาน โดยเฉพาะใน 3 จังหวัดข้างต้นนี้ นับว่าเป็นสถานการณ์น่าเป็นห่วงที่สุดนี้ ส่งผลกระทบโดยตรงต่อระบบสาธารณสุขและชีวิตของประชาชน การเข้าถึงการรักษาที่ล่าช้า คุณภาพการรักษาที่อาจลดลง และความไม่เท่าเทียมในการเข้าถึงบริการ เป็นผลกระทบที่น่ากังวลอย่างยิ่ง

พามาเบิ่ง ตัวเลขการเปิด – ปิด โรงงานอุตสาหกรรม ในอีสานในปี 2567 . จังหวัด เปิดโรงงาน เงินลงทุน (ล้านบาท) ปิดโรงงาน เงินลงทุน (ล้านบาท) นครราชสีมา 40                               2,414 21                               4,064 ขอนแก่น 33                               1,412 9                                 198 อุบลราชธานี 33                                 744 12                                 177 สุรินทร์ 26          

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเรามีโรงสีข้าวอยู่ทั้งสิ้น 343 แห่ง หรือคิดเป็นสัดส่วน 32% ของจำนวนโรงสีข้าวทั้งหมดในประเทศ และมีมูลค่ารายได้รวมกว่า 67,030 ล้านบาท หรือคิดเป็นสัดส่วนมากกว่า 20% ของมูลค่ารายได้ของโรงสีข้าวทั้งหมดในประเทศ โดยจังหวัดที่มีรายได้รวมมากที่สุด คือ ร้อยเอ็ด รองลงมา คือ ศรีสะเกษ และสุรินทร์ ตามลำดับ   🏬จากข้อมูลอันดับข้างต้นก็จะพบว่า บจก.เกษตรวิสัย ไรซ์ อินเตอร์เทรด มีมูลค่ารายได้รวมมากที่สุดในจังหวัดร้อยเอ็ดและยังมีมูลค่ามากเป็นอับดับที่ 1 ในภาคอีสานอีกด้วย โดยเป็นโรงสีข้าวและฐานผู้ส่งออกในประเทศไทยที่เชี่ยวชาญในการผลิตข้าวหอมมะลิ ที่คัดเลือกข้าวจากเกษตรกรในพื้นที่ทุ่งกุลาร้องไห้ มีการปรับปรุงคุณภาพและรักษาด้วยกระบวนการมาตรฐานให้ได้ข้าวที่มีคุณภาพดีที่สุด อีกทั้งยังเป็นผู้ผลิตข้าวตราเพชร ๑๐๑ ที่เป็นแบรนด์ข้าวที่มีชื่อเสียงในประเทศไทย เป็นข้าวหอมมะลิที่มีคุณภาพสูงและมีกลิ่นหอม และความนุ่มเป็นเอกลักษณ์   จังหวัดร้อยเอ็ดยังมีข้าวที่มีคุณภาพที่ดีและแตกต่างจากพื้นที่อื่น โดยเฉพาะข้าวหอมมะลิทุ่งกุลาร้องไห้ ซึ่งเป็นข้าวที่มีคุณภาพสูงและเป็นที่ต้องการของตลาดทั้งในและต่างประเทศ ปัจจัยหลักที่ทำให้ร้อยเอ็ดมีโรงสีข้าวจำนวนมากและมีโรงสีข้าวที่มีรายได้มากที่สุดในภาคอีสาน และร้อยเอ็ดยังมีการลงทุนในโรงสีข้าวอย่างต่อเนื่อง   โรงสีข้าว “บจก.เกษตรวิสัย ไรซ์ อินเตอร์เทรด” มีการใช้เทคโนโลยีและอุปกรณ์ที่ทันสมัยในกระบวนการผลิต ทำให้ข้าวที่ผลิตมีคุณภาพและมีความสามารถในการส่งออกข้าวในปริมาณมาก อีกทั้งโรงสีข้าว ยังสามารถตอบสนองต่อความต้องการของตลาดทั้งในประเทศและต่างประเทศ และมีการสร้างรายได้สูงจากการส่งออกข้าวนั่นเอง   อย่างไรก็ตาม แม้ปริมาณผลผลิตข้าวมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น แต่โอกาสในการทำกำไรยังมีข้อจำกัดจากปัญหากำลังสีข้าวส่วนเกินในระบบที่อยู่ในระดับสูง โดยเฉพาะกลุ่มผู้ประกอบการขนาดเล็กที่มักเสียเปรียบรายกลาง-ใหญ่ด้านอำนาจต่อรองในการซื้อวัตถุดิบ ทำให้มีต้นทุนรับซื้อข้าวสูงกว่า กลุ่มที่แข่งขันได้จึงเป็นโรงสีข้าวขนาดใหญ่/ครบวงจร และโรงสีข้าวขนาดกลางที่สามารถบริหารจัดการต้นทุนได้ดี     อ้างอิงจาก:  – เว็บไซต์ของบริษัท – กรมพัฒนาธุรกิจการค้า – วิจัยกรุงศรี   ติดตาม ISAN Insight & Outlook ทุกช่องทางได้ที่ https://linktr.ee/isan.insight   #ISANInsightandOutlook #อีสาน #ISAN #อีสานอินไซต์ #Business #Economy #ธุรกิจ #เศรษฐกิจ #ธุรกิจอีสาน #เศรษฐกิจอีสาน #ธุรกิจโรงสีข้าว #ธุรกิจโรงสีข้าวในอีสาน #โรงสีข้าว