Uncategorized

บทวิเคราะห์เศรษฐกิจอีสาน ไตรมาส 3/2568 เศรษฐกิจอีสานไตรมาส 3/2568 กำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งภาษีสหรัฐฯ ที่ปรับขึ้น ปัญหาชายแดนไทย–กัมพูชาที่กระทบการค้า ไปจนถึงการเมืองในประเทศที่ยังไม่มั่นคง ส่งผลให้การจับจ่ายซบเซาและการลงทุนชะลอตัว ท่ามกลางวิกฤต รัฐบาลใหม่ของนายอนุทิน ชาญวีรกูล เสนอ “คนละครึ่งพลัส” เพื่อพยุงกำลังซื้อ แต่ก็เกิดคำถามตามมาว่า มาตรการนี้ยังเหมาะสมจริงหรือไม่? “เบิ่งเศรษฐกิจอีสานผ่าน 9 ช่อง” เศรษฐกิจอีสานกำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งจากปัจจัยในประเทศและต่างประเทศ ส่งผลให้ไตรมาส 3/2568 หนักหน่วงกว่าสองไตรมาสที่ผ่านมา เศรษฐกิจซบเซา ประชาชนไม่กล้าจับจ่าย ธุรกิจเจอทั้งกำแพงภาษีสหรัฐฯ ที่ปรับขึ้น และปัญหาข้อพิพาทชายแดนไทย–กัมพูชาที่ทำให้ต้องปิดด่าน กระทบต่อการค้าชายแดนโดยตรง ซ้ำเติมด้วยการเมืองไทยที่ยังไม่มั่นคง ทำให้การลงทุนในภาคอีสานชะลอตัวลง ท่ามกลางวิกฤต รัฐบาลใหม่ภายใต้การนำของนายอนุทิน ชาญวีรกูล เสนอ “โครงการคนละครึ่งพลัส” เพื่อกระตุ้นกำลังซื้อและบรรเทาภาระค่าใช้จ่าย คล้ายกับมาตรการ “คนละครึ่ง” ที่เคยใช้ช่วงโควิด-19 อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันก่อให้เกิดคำถามว่า มาตรการลักษณะนี้ยังเหมาะสมและจำเป็นจริงหรือไม่? “บริโภคเอกชนซบเซาสุดในไตรมาส 3 สะท้อนวิกฤตเศรษฐกิจ–ชายแดนป่วน” การอุปโภคบริโภคภาคเอกชนในภาคอีสานไตรมาส 3 หดตัวแรงกว่าภูมิภาคอื่น สะท้อนผ่านดัชนีการบริโภคที่ลดลงชัดเจน โดยเฉพาะสินค้าไม่คงทนและกึ่งคงทน สะท้อนพฤติกรรมคนอีสานที่ต้องประหยัด ตัดค่าใช้จ่ายในสินค้าที่ไม่จำเป็นออกไป ปัจจัยหลักมาจากปัญหาเศรษฐกิจเรื้อรังที่ยังไร้ทางออก ทั้งราคาสินค้าเกษตรตกต่ำ ปัญหาชายแดนที่ยืดเยื้อ และบรรยากาศเศรษฐกิจโดยรวมที่กดดันให้ประชาชนต้องรัดเข็มขัดอย่างเข้มงวด “ราคาเกษตรตกต่ำ ค่าครองชีพพุ่ง ปล่อยสินเชื่อหด กดดันกำลังซื้ออีสาน” สาเหตุหลักที่กดดันการบริโภคในภาคอีสานยังคงเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างที่เรื้อรังและไม่ได้รับการแก้ไขอย่างจริงจัง โดยเฉพาะราคาสินค้าเกษตรสำคัญอย่างข้าวและมันสำปะหลังที่ลดลงจากแนวโน้มความต้องการโลกที่เปลี่ยนไป ส่งผลโดยตรงต่อรายได้เกษตรกรซึ่งมีสัดส่วนมากกว่าครึ่งของประชากรอีสาน ขณะเดียวกัน ค่าครองชีพที่สูงขึ้นและมาตรการสินเชื่อที่เข้มงวดจากสถาบันการเงิน ยิ่งซ้ำเติมกำลังซื้อ โดยเฉพาะการใช้จ่ายสินค้าคงทนและการลงทุนของครัวเรือนที่ชะลอตัวต่อเนื่อง ไตรมาส 3 ปีนี้ สถานการณ์เลวร้ายลงจาก “วิกฤตความขัดแย้งชายแดนไทย–กัมพูชา” ที่กระทบโดยตรงต่อพื้นที่อีสานใต้ ได้แก่ สุรินทร์ ศรีสะเกษ บุรีรัมย์ และอุบลราชธานี ความไม่มั่นคงด้านความปลอดภัยทำให้นักท่องเที่ยวหดตัวรุนแรง ส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ต่อรายได้ในภาคบริการ การค้า และการบริโภคภายในท้องถิ่น “เร่งปั๊มหัวใจการบริโภคอีสานภายในสิ้นปี พร้อมวางรากใหม่” การบริโภคของอีสานกำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทำให้การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจเปราะบาง จึงจำเป็นต้องมีมาตรการเยียวยาระยะสั้นเพื่อพยุงการจับจ่าย และการแก้ไขเชิงโครงสร้างในระยะยาว ดังนี้ ปัญหากำลังซื้ออ่อนแรง ระยะสั้น: ตามที่รัฐบาลประกาศว่าจะดำเนินโครงการ “คนละครึ่ง” เฟสใหม่ ซึ่งควรออกแบบให้ใช้จ่ายเพื่อลดค่าครองชีพจริงๆ ลดการรั่วไหลผ่านการแลกเป็นเงินสด และสร้างผลทวีต่อเศรษฐกิจท้องถิ่น ระยะยาว: ส่งเสริมการลงทุนอุตสาหกรรมมูลค่าสูงในอีสาน เช่น เศรษฐกิจชีวภาพ และการแปรรูปเกษตร เพื่อเพิ่มการจ้างงานและสร้างกำลังซื้อที่ยั่งยืน ปัญหารายได้เกษตรกรหดตัว ระยะสั้น: เร่งจ่ายเงินชดเชยส่วนต่างราคาพืชหลักที่ตกต่ำ ระยะยาว: ภาครัฐควรที่จะมีแบบแผนการส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรมในการทำการเกษตรอย่างจริงจัง โดยเฉพาะเทคโนโลยี AI เพื่อเป็นการทุ่นแรงและเสริมสร้างผลิตภาพ และควรส่งเสริมการปลูกพืชผสมผสาน หรือพืชที่ตลาดโลกต้องการ ลดการปลูกพืชเชิงเดี่ยว เพื่อกระจายความเสี่ยงและสร้างรายได้มั่นคง ปัญหาการท่องเที่ยวชะลอตัว ระยะสั้น: เร่งหาข้อยุติความขัดแย้งชายแดน ลดภาพความไม่ปลอดภัย พร้อมเดินหน้าประชาสัมพันธ์โครงการ “เที่ยวไทยคนละครึ่ง” เชิงรุกมากขึ้น ระยะยาว: แต่ละจังหวัดควรสร้าง “หมุดหมายการท่องเที่ยว” ที่ชัดเจนและแตกต่าง […]

ISAN Outlook บทวิเคราะห์เศรษฐกิจอีสานประจำเดือน สิงหาคม 2568 เศรษฐกิจอีสานในเดือนสิงหาคม 2568 เผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งความเชื่อมั่นผู้บริโภคที่ลดลง การบริโภคชะลอตัว หนี้สินครัวเรือนสูง และรายได้เกษตรตกต่ำ ขณะที่ภาคเอกชนไม่กล้าลงทุนจากปัจจัยเสี่ยงทั้งในและนอกประเทศ รวมถึงผลกระทบจากเศรษฐกิจประเทศคู่ค้าและข้อพิพาทชายแดน สถานการณ์เหล่านี้ทำให้เศรษฐกิจอีสานอยู่ในภาวะเปราะบางและต้องการมาตรการรองรับอย่างเร่งด่วน สรุปภาพรวม เศรษฐกิจอีสานกำลังเผชิญแรงกดดันรอบด้าน ทั้งจากปัจจัยภายในประเทศและภายนอกภูมิภาคที่ถาโถมเข้ามาพร้อมกัน ส่งผลให้บรรยากาศทางเศรษฐกิจโดยรวมชะลอตัวลงอย่างเห็นได้ชัด ในด้าน การบริโภคภาคครัวเรือน ประชาชนต้องใช้จ่ายอย่างระมัดระวังมากขึ้น ภายใต้ภาระค่าครองชีพสูง รายได้เกษตรที่ลดลง และหนี้สินครัวเรือนที่ยังเรื้อรัง ขณะที่ ภาคการลงทุนเอกชน ก็ถูกบั่นทอนความเชื่อมั่น จากทั้งการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้าง เช่น การขยายตัวของ E-Commerce และการนำเข้าสินค้าราคาถูกจากต่างประเทศ ไปจนถึงปัจจัยการเมืองและความไม่แน่นอนในประเทศที่ทำให้นักลงทุนชะลอการตัดสินใจ นอกจากนี้ ความเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจกับต่างประเทศ โดยเฉพาะ จีน ที่เป็นตลาดส่งออกและคู่ค้าเกษตรสำคัญ ยิ่งสร้างความท้าทายมากขึ้น เมื่อเศรษฐกิจจีนมีแนวโน้มเข้าสู่ภาวะเงินฝืดและลดการนำเข้ามันสำปะหลังจากไทยอย่างต่อเนื่อง กดดันราคาผลผลิตเกษตรของอีสานให้ตกต่ำต่อเนื่อง สถานการณ์ดังกล่าวยังซ้ำเติมด้วยปัญหาภูมิรัฐศาสตร์ ทั้งข้อพิพาทชายแดนไทย–กัมพูชา และมาตรการกีดกันทางการค้าของประเทศคู่ค้าอื่น ๆ ซึ่งกระทบโดยตรงต่อภาคธุรกิจและแรงงานในพื้นที่ เมื่อปัจจัยลบทั้งหลายผนวกรวมกัน เศรษฐกิจอีสานจึงตกอยู่ในสภาวะ “เปราะบาง” อย่างยิ่ง ทั้งในด้านการบริโภค การลงทุน และรายได้ภาคเกษตร หากไม่มีมาตรการเยียวยาและการปรับตัวเชิงโครงสร้างอย่างจริงจัง ภูมิภาคอีสานมีความเสี่ยงที่จะ “ตกขบวน” การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของประเทศในระยะต่อไป “บทวิเคราะห์เศรษฐกิจอีสาน ผ่านตาราง 9 ช่อง ISAN Economic Canvas (IEC)” ตารางเดียวที่สรุปครบทั้งภาพรวมเศรษฐกิจอีสาน ปัญหา สาเหตุ และแนวทางแก้ไข การอ่านแนวนอน: มองจากมุมผู้ประสบปัญหา เช่น ประชาชน ธุรกิจ ฯลฯ ไล่จาก ปัญหา → สาเหตุ → แนวทางแก้ไข การอ่านแนวตั้ง: มองภาพรวมทั้งภูมิภาคว่า เกิดปัญหาอะไรบ้างในอีสาน → มาจากสาเหตุใด → ควรแก้อย่างไร สีและสัญลักษณ์ใน IEC ยังใช้ช่วยอธิบายในหน้ารายละเอียดเพิ่มเติม   ปัญหาภาคการบริโภค “เศรษฐกิจอีสาน ส.ค. 68 แย่ ความเชื่อมั่นต่ำ การบริโภคลด” ความเชื่อมั่นของผู้บริโภคในภาคอีสานปรับตัวลดลงต่อเนื่อง สะท้อนจากดัชนีความเชื่อมั่นผู้บริโภคของภาคเอกชน เดิมทีในช่วงปี 2565 ดัชนีมีแนวโน้มฟื้นตัวตามสถานการณ์โควิด-19 ที่คลี่คลายและกิจกรรมทางเศรษฐกิจเริ่มกลับสู่ภาวะปกติ แต่เมื่อเข้าสู่ปี 2567 ความเชื่อมั่นกลับอ่อนแรงลงจากความไม่มั่นคงทางการเมืองในประเทศ และถูกซ้ำเติมเพิ่มเติมในปี 2568 จากแรงกดดันภายนอก เช่น ความผันผวนของเศรษฐกิจโลก ราคาสินค้าเกษตรที่ลดต่ำ และต้นทุนครัวเรือนที่สูงขึ้น ณ เดือนสิงหาคม 2568 ดัชนียังคงอยู่ในระดับต่ำและมีทิศทางถดถอยต่อเนื่องโดยไม่ปรากฏสัญญาณการฟื้นตัว ผู้บริโภคอีสานจึงใช้จ่ายด้วยความระมัดระวังมากขึ้น เลือก “รัดเข็มขัด” เพื่อลดภาระค่าใช้จ่าย ทำให้การบริโภคโดยรวมชะลอตัว โดยเฉพาะสินค้าราคาสูง สินค้าฟุ่มเฟือย หรือสินค้าที่อาจก่อภาระหนี้ระยะยาว เช่น รถยนต์และเครื่องใช้ไฟฟ้า

(1) 🏦💳ข้อมูลสถิติจากธนาคารแห่งประเทศไทย คนไทยมียอดเงินฝากรวมในสถาบันการเงินภายในประเทศสูงถึง 17,479,803 ล้านบาท แล้วรู้หรือไม่ว่า ภาคอีสานมียอดเงินฝากรวมเท่าไหร่?   💸ยอดเงินฝากรวมในสถาบันการเงินของคนอีสาน มียอดรวมทั้งสิ้น 962,034 ล้านบาท เพิ่มขึ้น 51.1% จากช่วงเวลาเดียวกันของปี 2558 โดยส่วนใหญ่เป็นเงินฝากในรูปบัญชีเงินฝากออมทรัพย์ 697,870 ล้านบาท หรือคิดเป็นสัดส่วนมากถึง 72.5% เลยทีเดียว   5 อันดับจังหวัดที่มีอัตราการเพิ่มขึ้นของยอดเงินฝากรวมมากที่สุดในภาคอีสาน อันดับที่ 1 บึงกาฬ เพิ่มขึ้น 101.0% อันดับที่ 2 หนองบัวลำภู เพิ่มขึ้น 85.1% อันดับที่ 3 อุดรธานี เพิ่มขึ้น 70.0% อันดับที่ 4 มหาสารคาม เพิ่มขึ้น 65.5% อันดับที่ 5 ร้อยเอ็ด เพิ่มขึ้น 57.6%   (2) “บึงกาฬ” และ “หนองบัวลำภู” ด้วยอัตราการเติบโตที่ก้าวกระโดดถึง 101.0% และ 85.1% กระตุ้นให้เกิดคำถามว่าอะไรคือปัจจัยการเติบโตที่ไม่ธรรมดานี้? อัตราการเปลี่ยนแปลงของเงินฝากตลอด 11 ปี จะเห็นได้ว่า จังหวัดที่มีอัตราการเติบโตของเงินฝากในระดับสูง อย่างเช่น บึงกาฬ หนองบัวลำภู และอุดรธานี สะท้อนถึงศักยภาพในการดึงดูดเงินทุนและการขยายตัวของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่โดดเด่น ซึ่งปัจจัยที่อาจขับเคลื่อนการเติบโตนี้อาจรวมถึงการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐาน การขยายตัวของภาคอุตสาหกรรมและบริการ หรือแม้แต่การเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างประชากรและการจ้างงานในพื้นที่   การเปลี่ยนแปลงนี้อาจจะมาจากหลายปัจจัย อีสานอินไซต์จะขอวิเคราะห์เชิงลึกไปในแต่ละปัจจัย อย่างการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้างทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดบึงกาฬที่เพิ่งได้รับการจัดตั้งใหม่ การลงทุนใหม่ๆ จากภาครัฐและเอกชน การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน และการส่งเสริมการท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ อาจเป็นปัจจัยดึงดูดเงินทุนและการออมของประชากรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่   หรือแม้กระทั่งปัจจัยการเคลื่อนย้ายของประชากรและแรงงาน การเติบโตทางเศรษฐกิจอาจดึงดูดแรงงานจากพื้นที่อื่น ทำให้เกิดการไหลเวียนของเงินทุนที่เพิ่มขึ้น   อีกปัจจัยสำคัญก็คือการเติบโตของภาคธุรกิจเฉพาะ ซึ่งอาจแตกต่างจากจังหวัดอื่นๆ ในอีสาน เช่น การค้าชายแดนในบึงกาฬ หรือการเกษตรเชิงพาณิชย์ที่มีมูลค่าสูง การเติบโตของภาคธุรกิจเหล่านี้ย่อมนำมาซึ่งรายได้และการออมที่เพิ่มขึ้น     (3) ในทางตรงกันข้าม จังหวัดที่เผชิญกับอัตราการเติบโตของเงินฝากที่ชะลอตัว อย่างเช่น หนองคาย แสดงให้เห็นถึงความท้าทายทางเศรษฐกิจบางประการ ซึ่งปัจจัยที่อาจส่งผลกระทบ อาจจะมาจากการย้ายถิ่นของประชากร การชะลอตัวของภาคธุรกิจหลัก หรือแม้แต่ผลกระทบจากปัจจัยภายนอก อย่างภาวะเศรษฐกิจระดับประเทศหรือภูมิภาค   (4) การเปลี่ยนแปลงของเงินฝากตลอด 11 ปี ทำให้เห็นภาพรวมของขนาดเศรษฐกิจและศักยภาพทางการเงินของแต่ละจังหวัด โดยจังหวัดที่มีปริมาณเงินฝากสูงอย่างจังหวัดหัวเมือง เช่น นครราชสีมา ขอนแก่น อุดรธานี และอุบลราชธานี สะท้อนถึงฐานเศรษฐกิจที่แข็งแกร่งและมีเศรษฐกิจขนาดใหญ่ โดยจังหวัดเหล่านี้เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ การค้า หรือการบริการของภูมิภาค การมีเงินฝากจำนวนมากย่อมหมายถึงศักยภาพในการเข้าถึงแหล่งเงินทุนสำหรับการลงทุนและการพัฒนาที่สูงขึ้น และยังเป็นเป้าหมายของกลุ่มบริษัทข้ามชาติและบริษัทไทยขนาดใหญ่มาลงทุนในพื้นที่ ทำให้เกิดการจ้างงานและเพิ่มรายได้ให้กับประชาชน อีกทั้งเป็นจังหวัดที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวสูง ก็มักจะมีกำลังซื้อสูง เป็นแหล่งรวมสินค้าและบริการต่างๆ

🧑🏻‍⚕️🥼🩺ในปี 2566 หากมาดูจำนวนแพทย์ทั่วภาคอีสานจะพบว่า มีจำนวนแพทย์ทั้งหมด 8,447 คน เพิ่มขึ้นจากปีก่อนหน้า 290 คน ซึ่งในปี 2565 มีจำนวนแพทย์ทั้งหมด 8,157 คน ขณะที่ประชากรในภาคอีสานมีมากถึง 21.7 ล้านคน ทำให้ภาคอีสานมีสัดส่วนประชากร 2,565 คน ต่อแพทย์ 1 คน ซึ่งถือว่ามีตัวเลขที่น่าเป็นห่วงเป็นอย่างมาก เพราะ WHO หรือองค์การอนามัยโลกได้แนะนำสัดส่วนมาตรฐานเอาไว้ โดยกำหนดว่าสัดส่วนที่เหมาะสมคือ แพทย์ 1 คนต่อจำนวนประชากร 1,000 คน นั่นเอง    🧑🏻‍⚕️5 อันดับจังหวัดที่มีแพทย์มากที่สุดในอีสาน อันดับที่ 1 ขอนแก่น มีจำนวน 1,647 คน อันดับที่ 2 นครราชสีมา มีจำนวน 1,243 คน อันดับที่ 3 อุบลราชธานี มีจำนวน 803 คน อันดับที่ 4 อุดรธานี มีจำนวน 586 คน อันดับที่ 5 บุรีรัมย์ มีจำนวน 504 คน   🏥🧑🏻‍⚕️ขอนแก่น…ผู้นำทัพ “หมออีสาน” สู่เป้าหมาย Medical Hub โอกาสและความท้าทายบนเส้นทางศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ จากข้อมูลจำนวนแพทย์ใน 5 จังหวัดหลักของภาคอีสาน จะเห็นได้ว่าจังหวัดขอนแก่นมีจำนวนแพทย์ที่สูงสุดถึง 1,647 คน ทิ้งห่างจังหวัดใหญ่อื่นๆ อย่างนครราชสีมาและอุบลราชธานีอย่างเห็นได้ชัด โดยปัจจัยสำคัญที่ขับเคลื่อนให้ขอนแก่นก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำในด้านนี้ คือการเป็นที่ตั้งของสถาบันการศึกษาชั้นนำที่ผลิตบุคลากรทางการแพทย์อย่างต่อเนื่อง ควบคู่ไปกับการมีโรงพยาบาลขนาดใหญ่และมีความเชี่ยวชาญสูง อย่างเช่น โรงพยาบาลศรีนครินทร์ และโรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น การมีบุคลากรทางการแพทย์ที่เข้มแข็งเช่นนี้ ถือเป็นรากฐานสำคัญที่แข็งแกร่งในการผลักดันให้ขอนแก่นก้าวไปสู่เป้าหมายการเป็นศูนย์กลางสุขภาพนานาชาติ (Medical Hub) อย่างยั่งยืน ซึ่งเป็นวาระแห่งชาติที่รัฐบาลให้ความสำคัญมาตั้งแต่ปี 2558 และมีแผนยุทธศาสตร์รองรับอย่างชัดเจน (พ.ศ. 2560-2569) การเป็น Medical Hub ไม่ได้จำกัดอยู่เพียงแค่การมีจำนวนแพทย์ที่มากเท่านั้น แต่ยังครอบคลุมถึงศักยภาพในการให้บริการทางการแพทย์ที่ครบวงจร ตั้งแต่การรักษาพยาบาลขั้นพื้นฐานไปจนถึงการรักษาเฉพาะทางขั้นสูง การมีเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่ทันสมัย การมีบุคลากรทางการแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญหลากหลายสาขา รวมถึงการมีระบบสนับสนุนด้านสุขภาพอื่นๆ ที่ได้มาตรฐานระดับสากล ในขณะที่จำนวนแพทย์ในจังหวัดอื่นๆ ในกลุ่มท้ายตารางอย่างบึงกาฬ อำนาจเจริญ และหนองบัวลำภู นับว่ามีจำนวนแพทย์น้อยมาก ซึ่งสะท้อนถึงปัญหาการกระจายตัวของบุคลากรทางการแพทย์ที่ไม่สมดุลในภูมิภาคอีสาน แม้ว่าจะมีจังหวัดที่เป็น “หัวเมือง” ที่มีจำนวนแพทย์หนาแน่น แต่จังหวัดรอบนอกหรือพื้นที่ห่างไกลอาจเผชิญกับภาวะขาดแคลนแพทย์อย่างแท้จริง วิกฤต “แพทย์ไม่พอ” ในอีสาน โดยเฉพาะใน 3 จังหวัดข้างต้นนี้ นับว่าเป็นสถานการณ์น่าเป็นห่วงที่สุดนี้ ส่งผลกระทบโดยตรงต่อระบบสาธารณสุขและชีวิตของประชาชน การเข้าถึงการรักษาที่ล่าช้า คุณภาพการรักษาที่อาจลดลง และความไม่เท่าเทียมในการเข้าถึงบริการ เป็นผลกระทบที่น่ากังวลอย่างยิ่ง

พามาเบิ่ง ตัวเลขการเปิด – ปิด โรงงานอุตสาหกรรม ในอีสานในปี 2567 . จังหวัด เปิดโรงงาน เงินลงทุน (ล้านบาท) ปิดโรงงาน เงินลงทุน (ล้านบาท) นครราชสีมา 40                               2,414 21                               4,064 ขอนแก่น 33                               1,412 9                                 198 อุบลราชธานี 33                                 744 12                                 177 สุรินทร์ 26          

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเรามีโรงสีข้าวอยู่ทั้งสิ้น 343 แห่ง หรือคิดเป็นสัดส่วน 32% ของจำนวนโรงสีข้าวทั้งหมดในประเทศ และมีมูลค่ารายได้รวมกว่า 67,030 ล้านบาท หรือคิดเป็นสัดส่วนมากกว่า 20% ของมูลค่ารายได้ของโรงสีข้าวทั้งหมดในประเทศ โดยจังหวัดที่มีรายได้รวมมากที่สุด คือ ร้อยเอ็ด รองลงมา คือ ศรีสะเกษ และสุรินทร์ ตามลำดับ   🏬จากข้อมูลอันดับข้างต้นก็จะพบว่า บจก.เกษตรวิสัย ไรซ์ อินเตอร์เทรด มีมูลค่ารายได้รวมมากที่สุดในจังหวัดร้อยเอ็ดและยังมีมูลค่ามากเป็นอับดับที่ 1 ในภาคอีสานอีกด้วย โดยเป็นโรงสีข้าวและฐานผู้ส่งออกในประเทศไทยที่เชี่ยวชาญในการผลิตข้าวหอมมะลิ ที่คัดเลือกข้าวจากเกษตรกรในพื้นที่ทุ่งกุลาร้องไห้ มีการปรับปรุงคุณภาพและรักษาด้วยกระบวนการมาตรฐานให้ได้ข้าวที่มีคุณภาพดีที่สุด อีกทั้งยังเป็นผู้ผลิตข้าวตราเพชร ๑๐๑ ที่เป็นแบรนด์ข้าวที่มีชื่อเสียงในประเทศไทย เป็นข้าวหอมมะลิที่มีคุณภาพสูงและมีกลิ่นหอม และความนุ่มเป็นเอกลักษณ์   จังหวัดร้อยเอ็ดยังมีข้าวที่มีคุณภาพที่ดีและแตกต่างจากพื้นที่อื่น โดยเฉพาะข้าวหอมมะลิทุ่งกุลาร้องไห้ ซึ่งเป็นข้าวที่มีคุณภาพสูงและเป็นที่ต้องการของตลาดทั้งในและต่างประเทศ ปัจจัยหลักที่ทำให้ร้อยเอ็ดมีโรงสีข้าวจำนวนมากและมีโรงสีข้าวที่มีรายได้มากที่สุดในภาคอีสาน และร้อยเอ็ดยังมีการลงทุนในโรงสีข้าวอย่างต่อเนื่อง   โรงสีข้าว “บจก.เกษตรวิสัย ไรซ์ อินเตอร์เทรด” มีการใช้เทคโนโลยีและอุปกรณ์ที่ทันสมัยในกระบวนการผลิต ทำให้ข้าวที่ผลิตมีคุณภาพและมีความสามารถในการส่งออกข้าวในปริมาณมาก อีกทั้งโรงสีข้าว ยังสามารถตอบสนองต่อความต้องการของตลาดทั้งในประเทศและต่างประเทศ และมีการสร้างรายได้สูงจากการส่งออกข้าวนั่นเอง   อย่างไรก็ตาม แม้ปริมาณผลผลิตข้าวมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น แต่โอกาสในการทำกำไรยังมีข้อจำกัดจากปัญหากำลังสีข้าวส่วนเกินในระบบที่อยู่ในระดับสูง โดยเฉพาะกลุ่มผู้ประกอบการขนาดเล็กที่มักเสียเปรียบรายกลาง-ใหญ่ด้านอำนาจต่อรองในการซื้อวัตถุดิบ ทำให้มีต้นทุนรับซื้อข้าวสูงกว่า กลุ่มที่แข่งขันได้จึงเป็นโรงสีข้าวขนาดใหญ่/ครบวงจร และโรงสีข้าวขนาดกลางที่สามารถบริหารจัดการต้นทุนได้ดี     อ้างอิงจาก:  – เว็บไซต์ของบริษัท – กรมพัฒนาธุรกิจการค้า – วิจัยกรุงศรี   ติดตาม ISAN Insight & Outlook ทุกช่องทางได้ที่ https://linktr.ee/isan.insight   #ISANInsightandOutlook #อีสาน #ISAN #อีสานอินไซต์ #Business #Economy #ธุรกิจ #เศรษฐกิจ #ธุรกิจอีสาน #เศรษฐกิจอีสาน #ธุรกิจโรงสีข้าว #ธุรกิจโรงสีข้าวในอีสาน #โรงสีข้าว

ภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีมูลค่ารายได้รวมโรงพยาบาลเอกชนรวมกว่า 14,300 ล้านบาท โดยกลุ่มจังหวัดนครชัยบุรินทร์มีมูลค่ารายได้รวมโรงพยาบาลเอกชนกว่า 4,543 ล้านบาท หรือคิดเป็นสัดส่วนกว่า 31.8% ของมูลมูลค่ารายได้รวมโรงพยาบาลเอกชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งถือว่ามีมูลค่ารายได้รวมมากที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 🏥จากข้อมูลผลประกอบการของกลุ่มจังหวัดจะเห็นได้ว่า “โรงพยาบาลกรุงเทพ ราชสีมา” เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่มีรายได้รวมมากที่สุดในกลุ่มจังหวัดและยังมากที่สุดในภาคอีสานอีกด้วย นครราชสีมามีจำนวนประชากรที่เยอะที่สุดในภาคอีสานและยังถือว่าเป็นจังหวัดที่มีกำลังซื้อค่อนข้างมากซึ่งสอดคล้องกับรายได้ต่อหัวเฉลี่ยของจังหวัดที่สูงมากที่สุดในภาคอีสาน ทำให้ประชากรในจังหวัดเข้าถึงการบริการใน รพ.เอกชนได้มาก 🧑🏻‍⚕️🩺อีกทั้ง “โรงพยาบาลกรุงเทพ ราชสีมา” เป็นเครือข่ายของโรงพยาบาลเอกชนชั้นนำของประเทศไทย ที่มีชื่อเสียงด้านมาตรฐานการรักษาและเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่ทันสมัย ผู้คนจึงมีความเชื่อมั่นและไว้วางใจในการใช้บริการของโรงพยาบาล 🔎จากการสำรวจข้อมูลจำนวนโรงพยาบาลเอกชนในกลุ่มจังหวัดนครชัยบุรินทร์ ก็พบว่า นครราชสีมาเป็นจังหวัดที่มีโรงพยาบาลเอกชนมากที่สุดในกลุ่ม เนื่องจากนครราชสีมาเป็นศูนย์กลางการคมนาคมขนส่ง ทำให้สามารถเข้าถึงได้ง่าย และเป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างภาคกลางและภาคอีสานอีกด้วย ประชากรบริเวณจังหวัดหรือภูมิภาคใกล้เคียงจึงเลือกใช้บริการโรงพยาบาลที่นครราชสีมาเยอะ อีกทั้งนครราชสีมายังเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีการผลิตแพทย์มากที่สุดในอีสาน เป็นรองเพียงขอนแก่นเท่านั้น ซึ่งก็เป็นปัจจัยที่ส่งผลให้มีโรงพยาบาลเอกชนมีการลงทุนในนครราชสีมาเยอะเช่นกัน อ้างอิงจาก: – กรมพัฒนาธุรกิจการค้า – เว็บไซต์ของบริษัท ติดตาม ISAN Insight & Outlook ทุกช่องทางได้ที่ https://linktr.ee/isan.insight #ISANInsightAndOutlook #อีสาน #ISAN #อีสานอินไซต์ #Business #Economy #ธุรกิจ #เศรษฐกิจ #ธุรกิจอีสาน #เศรษฐกิจอีสาน #โรงพยาบาลเอกชน #โรงพยาบาลเอกชนในอีสาน #โรงพยาบาลกรุงเทพราชสีมา #โรงพยาบาลรวมแพทย์ #โรงพยาบาลบุรีรัมย์ราม #โรงพยาบาลชัยภูมิราม